Ήθη, Τρόποι και Χαρακτηριστικά του Προφήτη

• Φρόνιμος Τρόπος Σκέψης:

  Ο Αγγελιαφόρος (s) είχε έναν άψογο, ολοκληρωμένο και φρόνιμο τρόπο σκέψης. Κανένας δεν είχε ποτέ τόσο συγκροτημένο και τέλειο τρόπο σκέψης σαν το δικό του. Ο Αλ-Κάντι ‘Γιάντ, είπε:
  «Αυτό γίνεται φανερό στον καθένα, όταν ο ερευνητής μελετήσει τη βιογραφία του Προφήτη και κατανοήσει την κατάσταση των υποθέσεών του, και τις σημαντικές και περιεκτικές ρήσεις και παραδόσεις του, τους καλούς του τρόπους, την ηθική και τον ενάρετο χαρακτήρα του, τη γνώση του για την Τορά και το Ευαγγέλιο, καθώς και άλλες Θεϊκές Γραφές, τη γνώση του για τις δηλώσεις των σοφών, και τα περασμένα έθνη, και την ικανότητά του να θέτει παραδείγματα και να εφαρμόζει πολιτικές και ορθούς συναισθηματικά τρόπους. Αποτέλεσε πρότυπο και υπόδειγμα, με το οποίο μπορούσαν να συσχετίσουν κάθε κλάδο της γνώση· πράξεις λατρείας, φαρμακευτική, νόμους κληρονομιάς, καταγωγή, καθώς επίσης και άλλα ζητήματα.

  Γνώριζε όλα αυτά και τα έμαθε χωρίς να μελετήσει ή να εξετάσει τις Γραφές των προηγούμενων εθνών, ούτε κάθισε με τους λογίους τους. Ο Προφήτης (s) ήταν αγράμματος, δεν γνώριζε τίποτα από τα παραπάνω προτού αναλάβει την αποστολή του ως Προφήτης, ούτε γνώριζε γραφή και ανάγνωση. Ο Προφήτης (s) ήταν σοφός στον υπέρτατο βαθμό της νοητικής ικανότητας. Ο Θεός, Ο Ύψιστος, τον πληροφόρησε για μερικά πράγματα που είχαν συμβεί (στο παρελθόν), και γι’ αυτά που θα συνέβαιναν στο μέλλον. Αυτό είναι σημάδι ότι η Κυριαρχία ανήκει στον Αλλάχ, και Εκείνος είναι ικανός για τα πάντα.»

• Τέλεση Πράξεων για Χάρη Του Αλλάχ:

  Προφήτης (s) τελούσε πάντα πράξεις, μέσω των οποίων αναζητούσε την ευαρέστηση Του Θεού. Πληγώθηκε και κακοποιήθηκε όταν καλούσε ανθρώπους στο Ισλάμ· ωστόσο ήταν υπομονετικός και άντεξε όλα αυτά, και ήλπιζε για την ανταμοιβή του Θεού. Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μασ‘ούντ είπε:«Ο Προφήτης έμοιαζε με προφήτη που πληγώθηκε από το λαό του. Σκούπισε το αίμα από το πρόσωπό του και είπε: ‘Ω Αλλάχ! Συγχώρεσε το λαό μου, γιατί δεν γνωρίζουν!» (Αλ-Μπουχάρι)

  Ο Τζόννταμπ μπιν Σουφιάν είπε ότι το δάχτυλο του Αγγελιαφόρου μάτωσε κατά τη διάρκεια μιας μάχης, κι εκείνος είπε: «Δεν είσαι, παρά ένα δάχτυλο που αιμορράγησε· και για χάρη του Αλλάχ αυτό που έλαβες.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Αφοσίωση:

  Ο Προφήτης (s) ήταν αφοσιωμένος σε όλες τις υποθέσεις του, όπως τον είχε διατάξει Ο Αλλάχ. Ο Αλλάχ, Ο Ύψιστος, λέει:( Πες, ‘Πράγματι, η προσευχή μου, οι τελετές θυσιών, η ζωή και ο θάνατός μου είναι για Τον Αλλάχ, Τον Κύριο των κόσμων. Δεν Έχει κανέναν εταίρο. Και αυτό διατάχθηκα και είμαι ο πρώτος των Μουσουλμάνων. ) [Κοράνιο 6:162-163]

• Χρηστά Ήθη, Ηθική και Συντροφικότητα:

  Προφήτης (s) ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα για να ακολουθήσουν όλοι οι άνθρωποι. Η σύζυγός του Αΐσα ρωτήθηκε για τους τρόπους του, και είπε:
  «Οι τρόποι του (ηθική του) ήταν το Κοράνιο.»

  IΜε αυτή τη φράση, η Αΐσα εννοούσε ότι Ο Προφήτης (s) τηρούσε τους νόμους και τις εντολές του Κορανίου, απείχε από τις απαγορεύσεις του, και τηρούσε τις ενάρετες πράξεις που αναφέρονταν σ’ αυτό. Ο Προφήτης (s) είπε: «Ο Αλλάχ με έχει στείλει για να τελειοποιήσω τους καλούς τρόπους και να τελειοποιήσω τις καλές πράξεις..» (Αλ-Μπουχάρι & Άχμεντ)

  Ο Αλλάχ, Ο Ύψιστος, περιέγραψε τον Προφήτη (s) λέγοντας: ( Πράγματι, είσαι σπουδαίου ηθικού χαρακτήρα. ) [Κοράνιο 68:4]

  Ο Άνας μπιν Μάλικ υπηρέτησε τον Προφήτη (s) για δέκα χρόνια· ήταν μαζί του μέρα και νύχτα, και όσο ο Προφήτης (s) ταξίδευε, και όσο διέμενε στη Μαντίνα. Γνώριζε τους τρόπους του Προφήτη. Είπε: «Ο Προφήτης (s) ήταν ο καλύτερος άνθρωπος όσον αφορά τον ηθικό του χαρακτήρα.»
  και επίσης είπε:
  «Ο Προφήτης (s) δεν κακολογούσε κανέναν, ούτε ήταν αγενής, ούτε καταριόταν κανέναν.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ευγένεια και Καλοί Τρόποι:

  Ο Προφήτης (s) είχε καλούς τρόπους και ήταν ευγενικός με όλους, ακόμη και τα παιδιά. Μια φορά, ενώ ο Προφήτης βρισκόταν σε μία συγκέντρωση, του έφεραν ένα ποτό, και ήπιε απ’ αυτό. Στα δεξιά του βρισκόταν ένα νεαρό αγόρι, και στ’ αριστερά του κάποιοι ηλικιωμένοι άνδρες. Καθώς η σειρά στο Ισλάμ αρχίζει από δεξιά, αισθανόμενος υποχρέωση λόγω του σεβασμού του στους μεγαλύτερους, και μη θέλοντας να πληγώσει τα αισθήματα του παιδιού, ρώτησε το νεαρό αγόρι: «Μου επιτρέπεις να δώσω σε αυτούς πρώτα;». Το νεαρό αγόρι είπε: ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ! Μα Τον Αλλάχ! Θα προτιμούσα να μην πιει κανείς πριν από εμένα, από το μέρος που ήπιες εσύ.’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) έδωσε στο παιδί το ποτό.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Η Αγάπη για Συμφιλίωση:

  Κάθε φορά που μία κατάσταση απαιτούσε συμφιλίωση, ο Προφήτης (s) έσπευδε να προσφέρει λύση. Κάποτε, όταν άκουσε ότι οι άνθρωποι στην Κιμπά’ μαλώνανε μεταξύ τους για κάποιο ζήτημα και φτάσανε στο σημείο να πετάνε πέτρες ο ένας στον άλλον και τότε ο Προφήτης (s) είπε: «Ας πάμε να τους συμφιλιώσουμε.»
  (Αλ-Μπουχάρι)

• Η επιβολή του καλού και η απαγόρευση του κακού:

  Εάν ο Προφήτης (s) έβλεπε μία πράξη που ερχόταν σε αντίθεση με τα δόγματα της θρησκείας, την επέπληττε με τον κατάλληλο τρόπο. Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν ‘Αμπάς είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είδε έναν άνδρα να φορά χρυσό δαχτυλίδι (Απαγορεύεται οι άνδρες να φορούν χρυσό στο Ισλάμ.), το αφαίρεσε και το πέταξε στο πάτωμα. Είπε έπειτα: ‘Θα βρει κάποιος από σας ένα αναμμένο κάρβουνο και θα το τοποθετήσει στο χέρι του;!’ Είπε μετά κάποιος στον άνδρα, αφού έφυγε ο Προφήτης (s): ‘Πάρε το δαχτυλίδι σου! Για να επωφεληθείς από αυτό.’ Ο άνδρας είπε: ‘Όχι, μα Τον Αλλάχ! Δεν θα το πάρω ποτέ, εφόσον ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) το πέταξε.’ (Μόσλεμ)

  Ο Άμπου Σα‘είντ Αλ-Χούνταρι είπε: «Άκουσα τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ να λέει: ‘Όποιος από σας δει μια κακή πράξη, ας την αλλάξει με το χέρι του· και αν δεν μπορεί να το κάνει, τότε με τη γλώσσα του· και αν δεν μπορεί να το κάνει, τότε με την καρδιά του.» (Μόσλεμ)

• Η Αγάπη για την Καθαρότητα:

  Ένας Σύντροφος του Προφήτη που λέγεται Αλ-Μουχάτζερ μπιν Κούνφουδ πέρασε δίπλα απ’ τον Προφήτη (s) ενώ εκείνος έκανε την ανάγκη του. Τον χαιρέτησε με το Όνομα Του Θεού, αλλά ο Προφήτης (s) δεν ανταπέδωσε το χαιρετισμό, έως ότου τέλεσε νίψη, και απολογήθηκε λέγοντας: «Δεν μου αρέσει να αναφέρω το Όνομα Του Αλλάχ, ενώ δεν βρίσκομαι σε κατάσταση αγνότητας.» (σούναν Αμπί Νταούντ)

• Προσοχή στα Λεγόμενά του:

  Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Άμπι Άουφα είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) μνημόνευε συχνά το όνομα Του Αλλάχ· δεν μιλούσε άσκοπα. Επιμήκυνε τις προσευχές του και συνόψιζε τα κηρύγματά του, πότε δεν συμπεριφερόταν αλαζονικά και δεν δίσταζε να βοηθήσει και να φροντίσει για τις ανάγκες των χηρών, των ενδεών και των απόρων.». (σούναν Αν-Νισά’ι)

• Διαρκείς Πράξεις Λατρείας:

  Η Αΐσα είπε:«Ο Προφήτης Του Αλλάχ (s) συνήθιζε να προσεύχεται τη νύχτα μέχρι να πρηστούν τα πόδια του. Εκείνη του είπε, ‘Γιατί το κάνεις αυτό, Ω, Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ, ενώ Ο Αλλάχ έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες σου του παρελθόντος και του μέλλοντος(Αυτή είναι έκφραση και δεν σημαίνει ότι ο Προφήτης έχει αμαρτίες);’. Ο Προφήτης (s) απάντησε:
  «Να μην είμαι ευγνώμων δούλος (Του Αλλάχ);»» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ανεκτικότητα:

  Ο Άμπου Χουράιρα είπε:«Ήρθε ο Ατ-Τουφάιλ μπιν ‘Αμρ Αντ-Νταουσέι με τους συντρόφους του στον Προφήτη και είπαν: «Ω, Προφήτη του Αλλάχ η φυλή Ντάους δεν υπάκουσε και αρνήθηκε να δεχτεί το Ισλάμ, κάνε λοιπόν επίκληση στον Αλλάχ να την τιμωρήσει.
  Όποιος τους άκουσε τότε είπε σίγουρα έτσι καταστράφηκε (χάθηκε) η Ντάους.
  Ο Προφήτης (s) ύψωσε τα χέρια του σε στάση επίκλησης και είπε, αντίθετα: ‘Ω, Αλλάχ καθοδήγησε τη φυλή των Ντάους και φέρε τους στο Ισλάμ!’»

• Καλή Εμφάνιση:

  Ο Αλ-Μπαρά’ μπιν ‘Άζιμπ είπε:«Ο Προφήτης (s) ήταν ένας άνθρωπος μετρίου αναστήματος. Οι ώμοι του ήταν πλατιοί. Τα μαλλιά του έφταναν στους λοβούς των αυτιών του. Κάποτε τον είδα στολισμένο με ένα κόκκινο ένδυμα· ποτέ μου δεν είδα κάτι ομορφότερο από αυτόν.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ασκητισμός σε Εγκόσμια Ζητήματα:

  Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στη ζωή του Προφήτη, που αποδεικνύουν ότι δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τις απολαύσεις αυτής της ζωής. Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μασ‘ούντ είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) κοιμήθηκε σε ένα χαλάκι. Σηκώθηκε και είχε σημάδια στο πλευρό του (λόγω του χαλιού πάνω στο οποίο κοιμήθηκε). Εμείς είπαμε: ‘Ω, Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ, να μην βάλουμε κάτι κατάλληλο για να σε προστατέψει από το χαλί;’ Εκείνος είπε: ‘Τι σχέση έχω με αυτόν τον κόσμο, παρά μόνο ως ένας ταξιδιώτης. που σταμάτησε για να σκιαστεί και να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο, και στη συνέχεια το αφήνει πίσω και συνεχίζει το ταξίδι του.» (Ατ-Τιρμιδέι)

  Επίσης, ο ‘Αμρ’ μπιν Αλ-Χάριθ είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s),μετά το θάνατό του, δεν άφησε κανένα ντίρχαμ ή ντινάρ (ασημένιο ή χρυσό νόμισμα), ή κάποιο σκλάβο ή κάποια σκλάβα, ούτε τίποτα άλλο εκτός από το άσπρο μουλάρι του, το όπλο του, και ένα κομμάτι γης που όρισε ως Ελεημοσύνη.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Αλτρουισμός:

  Ο Σαχλ μπιν Σά‘ντ είπε:«Μια γυναίκα έδωσε στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) ένα σάλι. Η γυναίκα είπε: ‘Ω Προφήτη Του Αλλάχ! Ύφανα αυτό το σάλι με τα ίδια μου τα χέρια, για να το φορέσεις.’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) το πήρε, καθώς το είχε φοβερή ανάγκη. Μετά από λίγο, ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) βγήκε από το σπίτι του φορώντας το, κι ένας άντρας από τους συγκεντρωμένους του είπε: ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ! Δώσε μου αυτό το σάλι να το φορέσω!’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε: ‘Ναι’. Κάθισε έπειτα για λίγο και επέστρεψε σπίτι, το δίπλωσε και το έστειλε στον άνδρα που το ζήτησε. Οι υπόλοιποι άντρες που παρεβρίσκονταν τον επέπληξαν, λέγοντας: ‘Δεν ήταν καλό να του ζητήσεις το σάλι· ειδικά εφόσον γνωρίζεις ότι δεν απορρίπτει κανέναν (που του ζητάει κάτι)! Ο άνδρας είπε: ‘Μα Τον Αλλάχ! Δεν του το ζήτησα παρά μόνο για να είναι αυτό το σάλι το σαβανό μου, όταν πεθάνω.’ Ο Σαχλ, ο αφηγητής του Χαντίθ είπε: ‘Το σάλι χρησιμοποιήθηκε ως σάβανο για αυτόν τον άνδρα, όταν πέθανε.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ισχυρή Πίστη και Εξάρτηση από Τον Αλλάχ:

  Παρόλο που ο Προφήτης (s) και οι Σύντροφοί του αντιμετώπιζαν σκληρές δοκιμασίες από τους απίστους, τους υπενθύμιζε συνέχεια ότι το τέλος ήταν υπέρ των πιστών, και ότι η Βούληση Του Αλλάχ θα υπερισχύσει. Όταν ο Άμπου Μπακρ και ο Προφήτης κρύφτηκαν σε μια σπηλιά, αφού εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να μεταναστεύσουν στη Μαντίνα, οι άπιστοι της Μέκκας πήγαν από πίσω τους αναζητώντας τους για να τους σκοτώσουν. Πλησίασαν τόσο πολύ στη σπηλιά που ο Άμπου Μπακρ έβλεπε τα πόδια τους, πάνω από τα κεφάλια τους. Ο Άμπου Μπακρ είπε: «Έβλεπα τα πόδια των ειδωλολατρών ενώ ήμασταν στη σπηλιά [του Θαορ]. Είπα, ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ! Αν κάποιος απ’ αυτούς κοιτάξει στα πόδια του, θα μας δει κάτω από τα πόδια του! Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε: ‘Ω, Άμπου Μπακρ! Τι νομίζεις για δύο ανθρώπους, με τους οποίους Ο Αλλάχ, (Ο Ύψιστος), είναι Ο Τρίτος τους;» (Μόσλεμ)

• Ευγένεια και Συμπόνια:

  Ο Προφήτης ήταν ο πιο ευγενικός άνθρωπος και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα και από τη συμπεριφορά του στα νεογνά.
  Ο Άμπου Κατάντα είπε: «Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ βγήκε κρατώντας στον ώμο του ένα νεογνό κορίτσι που ονομαζόταν Ουμάμα, κόρη του Άμπι Αλ-‘Ας. Και στη συνέχεια προσευχήθηκε, και όταν έκανε υπόκληση την έβαζε στο έδαφος, και όταν σηκωνόταν, την κουβαλούσε ξανά.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Διευκόλυνση:

  Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε ότι ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε:«Ξεκινώ την προσευχή με την πρόθεση να την επιμηκύνω, αλλά όταν ακούω κάποιο παιδί να κλαίει μικραίνω την προσευχή, αφού γνωρίζω ότι η μητέρα του θα υποφέρει από το κλάμα του!» (Αλ-Μπουχάρι)

• Φόβος για Τον Αλλάχ, προσοχή ώστε να μην υπερβεί τα Όριά Του:

  Ο Άμπου Χουράιρα είπε ότι ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε: «Μερικές φορές, όταν επέστρεφα στην οικογένειά μου, έβρισκα ένα χουρμά στο κρεβάτι μου. Το σήκωνα για να το φάω· αλλά φοβόμουν ότι ήταν από ελεημοσύνη και έτσι, το έριχνα πάλι. (Επειδή απαγορευόταν από Τον Αλλάχ να δεχθεί ο Προφήτης (s) ή η οικογένειά του οποιαδήποτε μορφή ελεημοσύνη.)» (Αλ-Μπουχάρι)

• Γενναιοδωρία στις δαπάνες:

  Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε:«Στον Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) δεν ζητούσε κανείς ποτέ τίποτα όταν αποδεχόταν το Ισλάμ, παρά μόνο να δώσει σε αυτό το άτομο ό,τι ζητούσε. Ένας άνδρας ήρθε στον Προφήτη και εκείνος του έδωσε ένα κοπάδι πρόβατα που βοσκούσαν ανάμεσα σε δύο βουνά. Ο άνδρας επέστρεψε στο λαό του και είπε: ‘Ω λαέ μου αποδέξου το Ισλάμ! Ο Μωχάμμαντ (s) χαρίζει γενναιόδωρα, όπως κάποιος που δεν φοβάται τη φτώχεια.» (Μόσλεμ)

  Ο Ιμπν Άμπας είπε:«Ο Προφήτης (s) ήταν ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού ήταν ακόμη πιο γενναιόδωρος… Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν πιο γενναιόδωρος ακόμη και από τον άνεμο.» (Αλ-Μπουχάρι #6)

  Ο Τζαμπίρ μπιν ‘Αμπντ Αλλάχ είπε:«Ο Προφήτης (s) δεν αρνούταν να δώσει οτιδήποτε είχε σε κάποιον, εάν το ζητούσε.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Συνεργασία:

  Ο Προφήτης (s) δεν ήταν κάποιος βασιλιάς που πρόσταζε τους ακολούθους του να εκτελέσουν τις εντολές του. Αντίθετα, διευθετούσε πάντα μόνος τις δικές του υποθέσεις και βοηθούσε τους υπόλοιπους στις συλλογικές υποχρεώσεις. Η Αΐσα ρωτήθηκε κάποτε πώς συμπεριφερόταν ο Προφήτης (s) στην οικογένειά του. Εκείνη είπε:‘ «Βοηθούσε την οικογένειά του με τις δουλειές του σπιτιού· αλλά όταν ερχόταν η ώρα της προσευχής, έφευγε για να προσευχηθεί.»
  Ο Αλ-Μπαρά’ μπιν ‘Άζιμπ είπε:
  «Είδα Τον Προφήτη (s) την Ημέρα του Χαρακώματος να μεταφέρει χώμα [που είχε σκάψει από το χαντάκι] μέχρι που το στήθος του καλύφθηκε με χώμα.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ειλικρίνεια:

  Η Αΐσα είπε:«Δεν υπήρχε κάτι που να μισούσε ο Προφήτης, περισσότερο από το ψέμα.» (Ατ-Τιρμιδέι)

  Ακόμα και οι εχθροί του επιβεβαιώνουν την ειλικρίνειά του. Ο Άμπου Τζαχλ, ο σκληρότερος εχθρός του Ισλάμ, είπε: «Ω, Μωχάμμαντ! Δεν λέω ότι είσαι ψεύτης! Αρνούμαι απλά αυτό που έφερες, στο οποίο καλείς τους ανθρώπους.». Έπειτα από αυτό Ο Αλλάχ, Ο Ύψιστός, έστειλε εδάφια που λένε: ( Γνωρίζουμε πράγματι ότι αυτά που λένε σίγουρα σε θλίβουν, αλλά στ’ αλήθεια δεν σε διαψεύδουν· αλλά οι άδικοι αρνούνται από αλαζονεία τα Εδάφια Του Αλλάχ. ) [Κοράνιο 6:33]

• Σεβασμός στα Όρια που τέθηκαν από Τον Αλλάχ, και συνεχής Αναζήτηση της Μέσης Οδού:

  Η Αΐσα είπε:«Όποτε δινόταν στον Προφήτης (s) μία επιλογή ανάμεσα σε δύο θέματα, διάλεγε το ευκολότερο από τα δύο, εφόσον δεν επρόκειτο για αμαρτωλή πράξη. Αν η πράξη ήταν αμαρτωλή πράξη, απομακρυνόταν όσο το δυνατόν περισσότερο από αυτή. Μα Το Θεό! Δεν εκδικήθηκε ποτέ για τον εαυτό του. Θύμωνε μόνο όταν οι άνθρωποι παραβίαζαν τις απαγορέψεις Του Αλλάχ· σε αυτή την περίπτωση εκδικούταν [για χάρη Του Αλλάχ].» (Αλ-Μπουχάρι)

• Ευχάριστη Έκφραση Προσώπου:

  Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Αλ-Χάριθ είπε: «Δεν έχω δει ποτέ άνδρα να χαμογελάει τόσο πολύ, όσο ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s).» (Ατ-Τιρμιδέι)

• Ειλικρίνεια, Εμπιστοσύνη και Αξιοπιστία:

  Η ειλικρίνεια, η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία του Προφήτη ήταν μοναδική. Οι ειδωλολάτρες της Μέκκας –που ήταν φανερά εχθρικοί απέναντί του- άφηναν τα τιμαλφή τους με αυτόν. Οι ειδωλολάτρες της Μέκκας τον κακοποίησαν και βασάνισαν τους Συντρόφους του, μέχρι που ο Προφήτης και οι Σύντροφοί του αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στη Μαντίνα. Μα παρ’όλα αυτά εκείνος διέταξε τον εξάδελφό του, τον ‘Αλι μπιν Άμπι Τάλιμπ, να αναβάλει τη μετανάστευσή του για τρεις ημέρες, για να επιστρέψει στο λαό του την περιουσία τους.

  Ένα ακόμη παράδειγμα της ειλικρίνειας, της εμπιστοσύνης, και της αξιοπιστίας του, αποδεικνύεται στην Ανακωχή της Χουνταϊμπίγια, όπου ο Σουχάιλ μπιν ‘Αμρ υπέβαλε στον Προφήτη έναν δύσκολο όρο, λέγοντας:«Αν κάποιος από μας έρθει σε σένα επειδή ασπάστηκε το Ισλάμ, θα πρέπει να μην τον δεχτείς και να μας αφήσεις να τον πάρουμε πίσω», Αυτός ο όρος δεν άρεσε στους μουσουλμάνους καθόλου, θύμωσαν πολύ και άρχισαν να μιλάνε για αυτό, αλλά ο Σουχάιλ επέμεινε σε αυτόν τον όρο για να υπογράψει την ανακωχή με τον Προφήτη (s), κι έτσι ο Προφήτης (s) δέχτηκε τον όρο. Ενώ καθόντουσαν να γράψουν την ανακωχή ο γιος του Σουχάιλ, που ονομαζόταν Άμπου Τζάννταλ μπιν Σουχάιλ μπιν ‘Αμρ, ο οποίος ασπάστηκε το Ισλάμ και είχε κατορθώσει να δραπετεύσει από τους ειδωλολάτρες της Μέκκας, μπήκε στη συγκέντρωσή τους και έσπευσε να ακολουθήσει το Μωχάμμαντ. Ο Σουχάιλ είπε: «Ω, Μωχάμμαντ, αυτός είναι ο πρώτος που θα με αφήσεις να τον πάρω πίσω», τότε ο Προφήτης του απάντησε: «Άφησέ τον για μένα», μα ο Σουχάιλ του είπε: «Όχι, δεν θα τον αφήσω», ο Προφήτης του είπε: «Όχι θα τον αφήσεις», ο Σουχάιλ είπε: «Όχι, δεν θα τον αφήσω». Ο Άμπου Τζάννταλ φοβήθηκε να επιστρέψει πίσω, και έτσι άρχισε να ενθαρύνει τους μουσουλμάνους να μην τον αφήσουν, λέγοντας τους: «Ω, μουσουλμάνοι, θα με αφήσετε να επιστρέψω στους ειδωλολάτρες, ενώ ήρθα σε σας ως μουσουλμάνος; Δεν βλέπετε τι τιμώρια δέχτηκα από εκείνους;»!! - επειδή δεχόταν πολύ αυστηρή τιμωρία από τους ειδωλολάτρες -. Ο Προφήτης εκπληρώνοντας την υπόσχεσή του που μόλις έγραψε στην ανακωχή, άφησε τον Σουχάιλ να πάρει τον Άμπι Τζάννταλ, και είπε στον Άμπι Τζάννταλ: «Ω, Άμπι Τζάννταλ, να είσαι υπομονετικός και περίμενε την αμοιβή σου από τον Αλλάχ. Στ’ αλήθεια ο Αλλάχ θα κάνει για σένα και για όσους είναι μαζί σου από τους αδύναμους, μια διέξοδο. Στ’ αλήθεια κάνουμε μαζί τους ανακωχή, και τους δώσαμε υπόσχεση, και εμείς οι μουσουλμάνοι δεν προδίδουμε την υπόσχεσή μας». (Αλ-Μπαϊχακέι)

• Γενναιότητα και Θάρρος:

  Ο Άλι είπε: «Είδα τον εαυτό μου με τους άλλους μουσουλμάνους την Ημέρα (του πολέμου) του Μπαντρ να παίρνοντας την πλάτη του Αγγελιαφόρου Του Αλλάχ (s) ως καταφύγιο, ο οποίος βρισκόταν πιο κοντά από όλους μας στον εχθρό. Εκείνη την Ημέρα, ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν ο πιο δυνατός ανάμεσά μας.» (Άχμαντ)

  Όσο για το θάρρος και τη γενναιότητά του υπό κανονικές συνθήκες – ο Άνας μπιν Μάλικ είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν ο καλύτερος από τους ανθρώπους και ο πιο θαρραλέος. Ένα βράδυ, οι άνθρωποι της Μαντίνα άκουσαν μία δυνατή φωνή και τρομοκρατήθηκαν, και κατευθύνονταν προς την φωνή που άκουγαν. Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ τους συνάντησε καθώς επέστρεφε από το μέρος του ήχου, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Ίππευε ένα άλογο που ανήκε στον Άμπου Τάλχα χωρίς σέλα, και είχε μαζί του το ξίφος του, κρεμασμένο από τον λαιμό του. Καθησύχαζε τους ανθρώπους, λέγοντάς τους: ‘Μη φοβάστε! Μη φοβάστε!» (Αλ-Μπουχάρι)

  Συνάντησε τους ανθρώπους, και τους καθησύχαζε, ιππεύοντας άλογο χωρίς σέλα επειδή η κατάσταση χρειαζόταν ταχύτητα, και μετέφερε μαζί του το ξίφος του, γιατί μπορεί να υπήρχε κάποιος λόγος ή ανάγκη να το χρησιμοποιήσει. Δεν περίμενε τους άλλους να πάνε μαζί του, για να δουν από πού προέρχεται η φωνή, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις.

• Σεμνότητα:

  Ο Άμπου Σα‘ίντ Αλ-Χούνταρι είπε:«Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν πιο ντροπαλός και από την παρθένα κοπέλα. Και όταν έβλεπε κάτι που δεν του άρεσε, το καταλαβαίναμε από το προσωπό του.» [Αλ-Μπουχάρι]

• Ταπεινότητα:

  Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν ο πιο ταπεινός άνθρωπος. Ήταν τόσο ταπεινός, που όταν κάποιος ξένος επρόκειτο να εισέλθει στο Τζαμί και να πλησιάσει το μέρος όπου καθόταν ο Προφήτης με τους Συντρόφους του, κανείς δεν μπορούσε να τον διακρίνει από αυτούς. Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε:«Κάποτε, ενώ καθόμασταν με τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) στο Τζαμί, μπήκε κάποιος άνδρας πάνω στην καμήλα του. Αφού την έδεσε με σκοινί, ρώτησε: ‘Ποιος από σας είναι ο Μωχάμμαντ;’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ καθόταν στο έδαφος μαζί με τους Συντρόφους Του. Κατευθυνθήκαμε στον Βεδουίνο, λέγοντας: ‘Αυτός ο λευκός άνδρας που κάθεται στο έδαφος.»

  Ο Προφήτης (s) δεν διέφερε, ούτε ξεχώριζε από τους Συντρόφους του.

  Επίσης, ο Προφήτης (s) δεν δίσταζε να βοηθήσει τους φτωχούς, τους απόρους και τις χήρες, σε ό,τι χρειάζονταν. Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε: «Μια γυναίκα από τους ανθρώπους της Μαντίνα, που ήταν ελαφρώς παράφρων είπε στον Προφήτη (s): ‘Θέλω από σένα κάποια βοήθεια σε κάτι.’. Ο Προφήτης της είπε: «Ω, μάνα του τάδε, είμαι διαθέσιμος για σένα, πες μου από ποιο δρόμο θες να πάμε, για να σε βοηθήσω.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Έλεος και Συμπόνια:

  Ο Άμπου Μασ‘ούντ Αλ-Ανσάρι είπε:«Ένας άνδρας ήρθε στον Προφήτη (s) και είπε: "Ω Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ! Μα Τον Αλλάχ! Αργώ να έρθω στην προσευχή Αλ-Φατζρ επειδή ο τάδε την επιμηκύνει πολύ." Ο Άμπου Μασ‘ούντ Αλ-Ανσάρι είπε: ‘Δεν είχα δει ποτέ τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) να παραδίδει κήρυγμα τόσο οργισμένος. Είπε: «Ω, Άνθρωποι! Στ’ αλήθεια, υπάρχουν ανάμεσά σας κάποιοι που διώχνουν τους ανθρώπους μακριά! Αν κάποιος από εσάς οδηγεί τους ανθρώπους στην προσευχή, τότε ας μην επιμηκύνει την διάρκεια της προσευχής. Επειδή υπάρχουν ηλικιωμένοι και αδύναμοι άνθρωποι, καθώς και με ειδικές ανάγκες πίσω σας στην προσευχή.»» (Αλ-Μπουχάρι)

  Ένα άλλο παράδειγμα για το έλεος και τη συμπόνια του Προφήτη (s), είναι το ακόλουθο. Ο ’Ουσάμα μπιν Ζάιντ είπε: «Ήμασταν στον Προφήτη (s) όταν μια από τις κόρες του, του έστειλε έναν άνθρωπο για να τον καλέσει να έρθει να δει το παιδί της που ήταν στο νεκροκρέββατό του. Ο Προφήτης πήγε μαζί με τον Σά‘ντ μπιν ‘Ιμπάντα και τον Μου‘άδ μπιν Τζάμπαλ. Ο Προφήτης (s) πήρε το παιδί στα χέρια του και είδε τα μάτια του παιδιού να είναι παγωμένα στη θέση τους σαν πέτρες. Μόλις αντίκρισε αυτό, ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) δάκρυσε. Ο Σα‘ντ του είπε, ‘Τι είναι αυτό [τα δάκρυα] ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ;’ εκείνος απάντησε: ‘Αυτό είναι το έλεος που Ο Αλλάχ, Ο Ύψιστος, τοποθετεί στις καρδιές των δούλων Του. Στ’ αλήθεια, Ο Αλλάχ είναι ελεήμων σε αυτούς που είναι ελεήμονες απέναντι στους άλλους.» (Αλ-Μπουχάρι)

• Υπομονή και Μακροθυμία:

  Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε: «Κάποτε, περπατούσα με τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) ενώ φορούσε ένα σκληρό μανδύα από την Υεμένη με γιακά με τραχιές άκρες. Ένας Βεδουίνος τον άρπαξε με δύναμη. Κοίταξα το λαιμό του στο πλάι, και είδα ότι η άκρη του ενδύματος του άφησε ένα σημάδι στο λαιμό. Ο Βεδουίνος είπε: ‘Ω, Μωχάμμαντ! Δώσε μου λίγο από τον πλούτο Του Αλλάχ που έχεις [την ζακκά, που είναι προορισμένη για τους φτωχούς].’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) στράφηκε στο Βεδουίνο, γέλασε, και διέταξε να του δώσουν [χρήματα].» (Αλ-Μπουχάρι)

  Ένα ακόμη παράδειγμα της υπομονής του, είναι η ιστορία του Εβραίου Ραβίνου, Ζάιντ μπιν Σά‘να. Ο Ζάιντ είχε δώσει δάνειο στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s), που ο Προφήτης το χρειαζόταν για να το δώσει σε κάποιους φτωχούς μη-μουσουλμάνους. Ο ίδιος, ο Ζάιντ μπιν Σά‘να είπε: «Δύο ή τρεις μέρες πριν τον συμφωνημένο χρόνο της επιστροφής του χρέους, ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ακολουθούσε μια κηδεία ενός άνδρα από τους Ανσάρ. Ο Άμπου Μπακρ και ο ‘Ούμαρ, ο ‘Ουθμάν και μερικοί ακόμη από τους Συντρόφους, ήταν μαζί με τον Προφήτη (s). Αφού τέλεσε την επικήδεια προσευχή, κάθισε κοντά σε ένα τοίχο. Κατευθύνθηκα προς το μέρος του, τον έπιασα από την άκρη του χιτώνα του, και τον κοίταξα με αυστηρό βλέμμα, λέγοντας του: ‘Ω, Μωχάμμαντ! Δεν θα μου ξεπληρώσεις το δάνειό μου; Μα τον Αλλάχ, δεν άκουσα ποτέ ότι η οικογένεια του ‘Αμπντ Αλ-Μουττάλιμπ καθυστερεί την αποπληρωμή των χρεών της!’’
  
  Κοίταξα τον ‘Ούμαρ μπιν Αλ-Χαττάμπ –οι κόρες των ματιών του γύριζαν γύρω-γύρω από το θυμό! Ο ‘Ούμαρ μπιν Αλ-Χαττάμπ με κοίταξε και είπε: ‘Ω, Εχθρέ Του Αλλάχ, μιλάς στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ με τέτοια λόγια που ακούω και κάνεις σε αυτόν αυτά που βλέπω;! Εις το Όνομα Εκείνου που τον έστειλε με την αλήθεια, αν δεν φοβόμουν μήπως δεν εισέλθω στους Θεϊκούς Κήπους [αν σε σκότωνα], θα χτυπούσα το λαιμό σου με το ξίφος μου! Ο Προφήτης (s) κοιτούσε τον ‘Ούμαρ με ήρεμο και ειρηνικό τρόπο, και είπε: «Ω, ‘Ούμαρ, χρειαζόμασταν από σένα κάτι άλλο παρά αυτό που έκανες, ότι να με διατάξεις να ξεπληρώσω με τον καλύτερο τρόπο το δάνειο μου, και να τον διατάξεις να ζητήσει με τον καλύτερο τρόπο το δικαίωμά του! Ω, ‘Ούμαρ, πήγαινε και αποπλήρωσε του το δικαίωμά του, και δώσε του είκοσι Σαά‘ (μονάδα μέτρησης του βάρους) επιπλέον, γιατί τον τρόμαξες!»
  
  Ο Ζάιντ είπε: ‘Ο ‘Ούμαρ ήρθε μαζί μου, και μου έδωσε το δικαίωμά μου, και μου έδωσε επιπλέον είκοσι Σαά‘ χουρμάδων. Τον ρώτησα: ‘Τι είναι αυτό το επιπλέον;’ Εκείνος είπε: ‘Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) με διέταξε να σου τα δώσω, γιατί σε τρόμαξα.’ Ο Ζάιντ ρώτησε έπειτα τον ‘Ούμαρ: ‘Ω, ‘Ούμαρ, ξέρεις ποιος είμαι;’ Ο ‘Ούμαρ είπε: ‘Όχι, ποιος είσαι!’ Ο Ζάιντ είπε: ‘Είμαι ο Ζάιντ μπιν Σά‘να.‘ Ο ‘Ούμαρ είπε: ‘Ο Ραβίνος;’ Ο Ζάιντ απάντησε: ‘Ναι, ο Ραβίνος.’ Ο ‘Ούμαρ τότε τον ρώτησε: ‘Τι σε έκανε να πεις αυτά που είπες στον Προφήτη (s), και να κάνεις αυτά που του έκανες;’
  
  Ο Ζάιντ απάντησε: ‘Ω, ‘Ούμαρ, έχω δει όλα τα σημάδια που φανερώνουν την ιδιότητά του ως Προφήτη στο πρόσωπο του Αγγελιαφόρου Του Αλλάχ (s), εκτός από δύο –(το πρώτο) η υπομονή και η επιμονή του προηγούνται του θυμού του, και (το δεύτερο) όσο πιο σκληρός είσαι απέναντί του, τόσο πιο ευγενικός και υπομονετικός γίνεται. Και τώρα αφού τον δοκίμασα σ’αυτά, Ω, ‘Ούμαρ, σε καθιστώ μάρτυρα ότι δέχτηκα τον Αλλάχ ως Κυριό μου, και το Ισλάμ ως την θρησκεία μου και τον Μωχάμμαντ ως τον Προφήτη μου. Σε καθιστώ επίσης μάρτυρα ότι τον μισό πλούτο μου –και είμαι από τους πλουσιότερους στη Μαντίνα –τον δίνω για χάρη Του Αλλάχ στους Μουσουλμάνους.
  
  Ο ‘Ούμαρ είπε: ‘Δεν θα μπορέσεις να μοιράσεις τον πλούτο σου σε όλους τους Μουσουλμάνους, οπότε πες, ‘Θα τον μοιράσω σε μερικούς από τους μουσουλμάνους.’ Ο Ζάιντ είπε: ‘Είπα, τότε θα μοιράσω (τον κατανεμημένο) πλούτο σε μερικούς από τους Μουσουλμάνους.’ Ο Ζάιντ και ο ‘Ούμαρ επέστρεψαν στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s). Ο Ζάιντ του είπε: ‘Μαρτυρώ πως δεν υπάρχει κανείς αληθινός Θεός που να αξίζει να λατρεύεται, παρά μόνο Ο Αλλάχ, και ότι ο Μωχάμμαντ (s) είναι ο δούλος Του Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του.’ Εκείνος Πίστεψε σε εκείνον, και έγινε μάρτυρας σε πολλές μάχες, και έπειτα πέθανε στη Μάχη του Ταμπούκ, κατά την αναμέτρησή του με τον εχθρό –το Έλεος Του Αλλάχ στον Ζάιντ.» (Ιμπν Χιμπάν)

  Ένα τεράστιο παράδειγμα της συγχώρεσης και της επιμονής του, είναι όταν συγχώρεσε το λαό της Μέκκας, μετά την κατάκτησή της. Όταν ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) συγκέντρωσε τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν κακοποιήσει, πληγώσει, και βασανίσει αυτόν και τους Συντρόφους του, και τους εκδίωξαν από τη Μέκκα. Ο Προφήτης τους είπε: «Τι πιστεύετε ότι θα κάνω σε σας;’ Εκείνοι απάντησαν: ‘Θα κάνεις μόνο κάτι καλό; Είσαι ένας ευγενικός και γενναιόδωρος αδελφός, και ο γιος ενός ευγενικού και γενναιόδωρου αδελφού!’ Ο Προφήτης (s) είπε: ‘Πηγαίνετε – είστε ελεύθεροι.» (Αλ-Μπάιχακέι)

• Υπομονή:

  Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν η επιτομή της υπομονής. Ήταν υπομονετικός με το λαό του πριν τους καλέσει στο Ισλάμ· γιατί λάτρευαν είδωλα και διέπρατταν αμαρτωλές πράξεις. Ακόμη και όταν κάλεσε ανοιχτά το λαό του στο Ισλάμ, ήταν υπομονετικός και ανεκτικός με την κακοποίηση και την πρόκληση βλάβης που προκαλούσαν σ’ αυτόν και τους Συντρόφους του οι ειδωλολάτρες της Μέκκας, και αναζητούσε την αμοιβή Του Αλλάχ. Ήταν επίσης υπομονετικός και ανεκτικός με την κακοποίηση των υποκριτών της Μαντίνα.

  Η υπομονή του τέθηκε υπό αυστηρή δοκιμασία όταν έχασε τους αγαπημένους του. Η σύζυγός του, η Χαντίτζα, πέθανε ενώ εκείνος βρισκόταν εν ζωή, και το ίδιο και όλα τα παιδιά του, εκτός από την κόρη του, τη Φάτιμα. Πέθαναν επίσης ο θείος του Χαμζά και ο Άμπου Τάλιμπ. Σε όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές, ο Προφήτης (s) ήταν υπομονετικός και αναζητούσε την αμοιβή Του Αλλάχ. Ο Άνας μπιν Μάλικ είπε: «Μπήκαμε στο σπίτι του Άμπου Σάιφ με τον Προφήτη (s). Η σύζυγος του Άμπου Σάιφ ήταν η τροφός του γιου του, του Ιμπραχήμ. Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) σήκωσε το γιο του, τον Ιμπραχήμ και τον μύριζε και τον φιλούσε. Μετά από λίγο, άρχισε ο γιος του να πεθαίνει. Ο Προφήτης (s) άρχισε να δακρύζει. Ο ‘Αμπντ Αρ-Ραχμάν μπιν ‘Άουφ του είπε: ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ, [κλαις] και εσύ!’ Ο Αγγελιαφόρος είπε: ‘Ω, Ιμπν ‘Άουφ, αυτό είναι έλεος’ –ο Προφήτης έχυσε κι άλλα δάκρυα και είπε: ‘Τα μάτια χύνουν δάκρυα, η καρδιά θλίβεται, και εμείς δεν λέμε παρά μόνο αυτό που ευχαριστεί Τον Κύριό μας [δηλ. δεν αντιστεκόμαστε σε ό,τι όρισε ο Αλλάχ], και θλιβόμαστε με το θάνατό σου, Ω, Ιμπραχήμ!» (Αλ-Μπουχάρι)

• Δικαιοσύνη και Αμεροληψία:

  Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν δίκαιος και αμερόληπτος σε κάθε πλευρά της ζωής του και στην εφαρμογή των νόμων του Αλλάχ. Η Αΐσα είπε:«Οι άνθρωποι των Κουράις ανησυχούσαν υπερβολικά για τη γυναίκα από τη φυλή Μακζούμ, που διέπραξε μία κλοπή. Συζήτησαν μεταξύ τους και είπαν, ‘Ποιος μπορεί να μεσολαβήσει εκ μέρους της στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s);’ Είπαν τελικά: ‘Ποιος τολμά να μιλήσει στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) για αυτό το θέμα, εκτός από τον ’Ουσάμα μπιν Ζάιντ, τον πιο αγαπητό νεαρό στον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) και έπειτα ο ’Ουσάμα του μίλησε και τότε ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε:
  ‘Ω ’Ουσάμα! Μεσολαβείς σε όριο από τα όρια (κρίσεις/τιμωρίες) που τέθηκαν από τον Αλλά(χ);!’
  Έπειτα ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) σηκώθηκε και παρέδωσε ένα κήρυγμα, λέγοντας:
  ‘Οι άνθρωποι πριν από σας καταστράφηκαν γιατί όταν ο ευγενής ανάμεσά τους έκλεβε, τον άφηναν ατιμώρητο· και αν έκλεβε ο φτωχός ή ο αδύναμος, τον τιμωρούσαν. Μα Τον Αλλάχ! Αν η Φάτιμα, η κόρη του Μωχάμμαντ έκλεβε, θα έκοβα το χέρι της.» (Αλ-Μπουχάρι)

  Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν δίκαιος και αμερόληπτος, και επέτρεπε στους άλλους να παίρνουν εκδίκηση, εάν τους έβλαπτε. Ο ’Ουσάιντ μπιν Χουντχάιρ είπε:«Ένας άνδρας από τους Ανσάρ, έλεγε ανέκδοτα σε κάποιους ανθρώπους και τους έκανε να γελάνε, και ο Προφήτης (s) πέρασε δίπλα του και τον χτύπησε ελαφρά στο πλάι με ένα κλαδί δέντρου που ήταν στο χέρι του. Ο άνδρας είπε: ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ! Επέτρεψέ μου να εκδικηθώ!’ Ο Προφήτης (s) είπε: ‘Εμπρός!’ Ο άνδρας είπε: ‘Ω, Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ, φοράς χιτώνα, και εγώ δεν φορούσα όταν με χτύπησες!’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) σήκωσε το χιτώνα του [για να αφήσει εκτεθειμένο το πλευρό του], και ο άλλος άνδρας [απλά] τον αγκάλιασε και τον φίλησε στην κοιλιά του και του είπε: ‘Μόνο αυτό ήθελα να κάνω, Ω Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ!» (Άμπου Νταούντ)

• Φόβος προς Τον Αλλάχ:

  Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) ήταν ο πιο προσεκτικός απέναντι στον Αλλάχ. Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μασ‘ούντ είπε: «Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) μου είπε: ‘Απάγγειλε μου από το Κοράνιο!’ Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μασ‘ούντ είπε: ‘Να σου το απαγγείλω εγώ, ενώ εσύ είσαι αυτός στον οποίο αποκαλύφτηκε;!’ Ο Προφήτης (s) είπε: ‘Ναι.’ Εκείνος είπε: ξεκίνησα να απαγγέλω τη Σούρα Αν-Νισά’, μέχρι που έφτασα στο Εδάφιο:
  
  ( Πώς λοιπόν (θα είναι) αν φέρουμε από κάθε έθνος ένα μάρτυρα, και φέρουμε εσένα ως μάρτυρα εναντίον αυτών! ) (Κοράνιο 4:41)

  Στο άκουσμα αυτού του Εδαφίου, ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε: ‘Αρκετά!’ Ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Μασ‘ούντ είπε, ‘Γύρισα και είδα τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s) και τα μάτια του ήταν δακρυσμένα.’» (Αλ-Μπουχάρι)

• Πλούτος και Ικανοποίηση της Καρδιάς:

  Ο ‘Ούμαρ μπιν Αλ-Χαττάμπ είπε:«Μπήκα στο σπίτι του Προφήτη και τον είδα να είναι ξαπλωμένος σ’ ένα χαλάκι. Είχε ένα δερμάτινο μαξιλάρι γεμάτο με ίνες. Είχε ένα φλασκί με νερό στα πόδια του, και μερικά ακατέργαστα δέρματα ζώων που κρέμονταν στον τοίχο. Και είδα το πλευρό του να έχει σημάδια λόγω του χαλιού στο οποίο ξάπλωνε, και γι’αυτό εγώ έκλαψα. Ο Αγγελιαφόρος (s) με ρώτησε: ‘Γιατί κλαις;’. Και εγώ του απάντησα: ‘Ω, Προφήτη Του Αλλάχ! Ο Χοσρόης και ο Καίσαρας απολαμβάνουν τα καλύτερα σ’ αυτόν τον κόσμο, και εσύ που είσαι ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ υποφέρεις από τη φτώχεια;!’. Εκείνος μου είπε: ‘Δεν σε ευχαριστεί το ότι εκείνοι απολαμβάνουν σ’ αυτόν τον κόσμο, και εμείς θα απολαμβάνουμε στη Μέλλουσα Ζωή;» (Αλ-Μπουχάρι)

• Αγαπά το Καλό για Όλους τους Ανθρώπους, Ακόμα και για τους Εχθρούς του:

  Η Αΐσα είπε:«Ρώτησα τον Αγγελιαφόρο Του Αλλάχ (s): "Έχεις αντικρίσει μέρα πιο σκληρή και έντονη από τη μάχη του ’Ούχουντ;” Εκείνος απάντησε: ‘Υπέφερα πολλά από το λαό σου! Το χειρότερο που υπέφερα ήταν την Ημέρα του Αλ-‘Άκαμπα, όταν μίλησα στον Ιμπιν ‘Αμπντ Γιαλίλ μπιν ‘Αμπντ Κιλάλ (για να με υποστηρίξει), αλλά εκείνος με απογοήτευσε και με εγκατέλειψε. Εγκατέλειψα την περιοχή, ενώ ήμουν ιδιαίτερα θλιμμένος και με το βλέμμα στραμένο στο έδαφος, και δεν καταλάβαινα πόσο περπατούσα μέχρι που έφτασα σε μια περιοχή που ονομάζεται Καρν Αθ-Θα‘άλιμπ, τότε σήκωσα το κεφάλι μου, και παρατήρησα ένα σύννεφο που με επισκίασε. Κοιτάζοντας (στο σύννεφο) είδα τον Γαβριήλ να είναι μέσα στο σύννεφο και με κάλεσε και είπε: ‘Ω, Μωχάμμαντ! Ο Αλλάχ, άκουσε τα λόγια που σου είπε ο λαός σου και τι σου απαντήσανε – και έστειλε για σένα τον Άγγελο που είναι επικεφαλής των βουνών, ώστε να τον διατάξεις ό,τι θέλεις να κάνει σε αυτούς.’ Ο Προφήτης (s) είπε: ‘Ο Άγγελος, επικεφαλής των βουνών, με κάλεσε και με χαιρέτησε, λέγοντας: ‘Ω, Μωχάμμαντ, Ο Αλλάχ άκουσε τα λόγια που σου είπε ο λαός σου και εγώ είμαι ο επικεφαλής των βουνών και ο Αλλάχ με έστειλε σε εσένα για να με διατάξεις με ότι θέλεις. Αν θες θα ενώσω τα δύο μεγάλα όροι της Μέκκας και θα τους συνθλίψω [ανάμεσα στα βουνά].’ Ο Αγγελιαφόρος Του Αλλάχ (s) είπε: ‘Όχι, ελπίζω ότι Ο Αλλάχ θα βγάλει από τους απογονούς τους, ανθρώπους που θα λατρεύουν Τον Αλλάχ και μόνο, χωρίς να αποδίδουν σ’ Αυτόν κανέναν εταίρο.» (Αλ-Μπουχάρι)