Żony Wysłannika (s)

Powody wielożeństwa Proroka były różnorakie:

• Religijno-prawne

  było tak w wypadku małżeństwa z Zajnab bint Dżahsz .
  Arabowie przed islamem uważali za niedopuszczalne małżeństwo ojca z żoną pasierba. Uważali, że żona pasierba i żona rodzonego syna są traktowane jednakowo. Prorok (s)ożenił się z byłą żoną pasierba, aby unieważnić przedislamskie obyczaje. O tym mówi Najwyższy Bóg : Daliśmy ją tobie [Prorokowi] za żonę, aby wierni nie mieli żadnej trudności, jeśli chodzi o żony i ich adoptowanych synów, kiedy wywiążą się względem nich ze swoich powinności. Rozkaz Boga ma być spełniony!. (Kur’an 33;37)

• Polityczne, mające na celu pożytek dla misji Islamu oraz, aby połączyć serca i uzyskać sympatię innych plemion.

  Prorok (s) wszedł w związki pokrewieństwa z największym plemieniem arabskim oraz z innymi plemionami. Muhammad (s) nakazał tak samo postępować swoim towarzyszom. Prorok (s) powiedział Abd ar-Rahmanowi ibn Ałf przed posłaniem go do warowni Dauma al-Dżundul:Jeśli będą tobie posłuszni, ożeń się z córką ich władcy.(Tabari, str. 83)

  Cl. Cahan powiedział : „Ze względu na naszą współczesną świadomość, pewne przejawy życia Muhammada mogą być dla nas niezrozumiałe. Tymczasem plany Proroka nie miały nic wspólnego z chęcią czerpania przyjemności z doczesności. Ożenił się z 9 kobietami dopiero po śmierci Chadidży (τ). Jest pewne, że większość związków małżeńskich było motywowanych względami politycznymi. Ich celem było pozyskanie przychylności notabli niektórych plemion. Mentalność arabska przekonuje, że człowiek winien działać w zgodzie z naturą stworzoną przez Boga.”

• Społeczne.

  Prorok żenił się z wdowami zasłużonych dla misji towarzyszy. Były to kobiety starsze, mimo to ożenił się z nimi okazując wielkie miłosierdzie i łaskawość.

  Włoska pisarka L.Veccia Vaglieri napisała w książce „Obrona Islamu”:
  „Muhammad nie ożenił się przez długie lata młodości. A należy wspomnieć, że w tym wieku popęd jest silny, a przecież żył w społeczeństwie, gdzie instytucja małżeństwa nie istniała lub istniała w szczątkowej formie. Rozprzestrzenione było wielożeństwo, a rozwód był bardzo prosty. Pomimo tego ożenił się z tylko jedną kobietą – Chadidżą. Była od niego o wiele starsza. Żył z nią przez 25 lat w miłości. Nie ożenił się w ciągu tych lat z inną. Zmarła, gdy miała 50 lat. Dopiero wtedy zawierał związki małżeńskie motywowane względami społecznymi lub politycznymi. Prorokowi zależało przez te związki na obdarzeniu łaską kobiet znanych z pobożności, albo do nawiązania związków pokrewieństwa z niektórymi plemionami i klanami. Dawało to sposobność otwarcia drogi dla misji. Poza Aiszą , wszystkie żony Proroka były wcześniej mężatkami, były w podeszłym wieku i nie były zbyt piękne. Czyż, więc Muhammad mógł być człowiekiem szukającym pożądania? Był człowiekiem, a nie Bogiem. Być może nowe małżeństwa po śmierci Chadidży(τ) były spowodowane tym, że chciał mieć syna. Prorok poniósł odpowiedzialność za liczną rodzinę, był sprawiedliwy wobec żon. Nie rozwiódł się z żadną z nich. Jego zachowanie było podobne do zachowania innych proroków, np. Mojżesza, z tą różnicą, że o ich życiu niewiele wiemy, za to dużo o życiu Proroka.”

  Słynny angielski pisarz, Thomas Carlyle napisał o Proroku w swojej książce „Wybitni ludzie”:
  „Muhammad nie był człowiekiem popędu, pomimo, że był o to oskarżany niesprawiedliwie. Myliliśmy się posądzając go o to. Nie zależało mu na przyjemności!”