Poprzednie Księgi objawione

Ata ibn Jasar powiedział,:
“że spotkał Abdullaha ibn Amra ibn Al-Asa i poprosił go: Powiedz mi coś o cechach posłańca Boga opisanych w Torze. Dobrze. Na Boga, jego opis jest w Torze, a część z tego opisu jest w Kur’anie: O proroku, posłaliśmy cię jako świadczącego, głoszącego dobrą wieść, ostrzegającego i nakazującego analfabetom. Ty jesteś moim sługą, posłańcem. Nazwałem Cię ufnym. Nie jesteś twardym, ani surowym, ani krzyczącym po targach, ani nie odpłacasz złem za zło, lecz przebaczasz. Nie powołam go do siebie dopóki naród nie stanie się dobry i nie będzie głosił: „ Nie ma boga jak tylko Bóg Jedyny” Za pomocą ciebie otworzę oczy zaślepionych niedowiarków, uszy głuchych na wezwanie i serca zasklepionych w otoczce.” (Bajhaki, hadis nr.13079)

Prof. Abd Al.-Ahad Daud powiedział: „Próbowałem trzymać się w mojej rozprawie niektórych fragmentów Pisma świętego, które jednak nie dopuszcza do jakiejkolwiek dyskusji filologicznej. Nie sięgałem, do tekstu łacińskiego, greckiego czy aramejskiego, gdyż było to pozbawione sensu. Przytoczę tutaj jeden tekst, z poprawionej kopii kolportowanej przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne:
„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty i włożę w jego usta moje słowa…”(1) Cytaty z Biblii Tysiąclecia wyd. 1971 (Księga Powtórzonego Prawa 18,18) Jeśli te słowa nie mówią o Muhammadzie, to proroctwo nie wypełniło się. Jezus nigdy nie twierdził, że te wersety odnoszą się do jego osoby. Nawet uczniowie Jezusa myśleli podobnie i oczekiwali ponownego nadejścia Mesjasza, aby spełniło się proroctwo. Do chwili obecnej jest sprawa pewna, że pojawienie się Mesjasza za pierwszym razem, nie odwołuje się do znaczenia zawartego w słowach: „wzbudzę im proroka…takiego jak ty”, pomijając już to, że powrót Mesjasza nie będzie spełnieniem tej przepowiedni. Mesjasz - w co wierzy Kościół- pojawi się ponownie jako sędzia, a nie jedynie przybywający z prawodawstwem. Obiecanym jest ten, kto przyjdzie niosąc „prawo w prawicy żarliwe i oświetlające.” Mając na względzie określenie osoby zapowiadanego proroka, przytoczymy inne proroctwo przypisywane Mojżeszowi, jakby nie było, pomoże wyjaśnić, czym jest „światło boże oświetlające od strony Paranu. Paran to doliny Mekki. W księdze Powtórzonego Prawa (33;2) czytamy „…Pan przyszedł z Synaju i zaświecił im z Seiru, zajaśniał z góry Paran i nadszedł z Meribat przy Kadesz, po prawicy jego płonący ogień..”[Uwaga w tekście arab. „…przybywa z nim 10 tys. Świętych”]

W tych słowach dokonano porównania światła bożego do światła słonecznego. To światło przybywa z Synaju, a błyszczy z Seiru, lecz migocze potęgą z Paranu. Mówi, że będzie z nim 10 tys. Świętych i że w prawicy będzie niósł prawo. Żaden Izraelita, nawet Jezus, nie mieli nic wspólnego z Paranem. To Hadżar i jej syn Ismail błąkali się wokół źródła „as-Sabu” i później zamieszkali w dolinach Paranu (Księga Rodzaju 21;21): „Mieszkał stale na pustyni Paran; matka zaś jego sprowadziła mu żonę z ziemi egipskiej.” To od jego pierwszego syna Kedara pochodzą Adnanici, którzy są przodkami Arabów, zamieszkali Paran i tam była ich ojczyzna. Czyż nie o to proroctwo chodzi, które spełniło się w osobie proroka Muhammada? Przecież miał związki rodzinne, dalekie z Izraelitami przez Kedara (przodka Adnanitow. Pojawił się w Paranie, wszedł do Mekki z 10 tys. wiernych, przyniósł prawo żarliwe…)

Przytoczmy proroctwo Habakuka, które jest warte przeczytania: „Święty z góry Paran, Majestat Jego odkrywa niebiosa, a ziemia pełna jest Jego chwały.”(Habakuk 3;3) Wyraz „chwały” jest o tyle ważny, że wyraz Muhammad znaczy dosłownie „pochwalony”. Mało tego, to Arabowie zamieszkiwali Paran. Obiecano im objawienie: „Niech głos podniesie pustynię z miastami osiedla, które zamieszkuje Kedar! Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, ze szczytów gór niech nawołują radośnie. Niech oddają chwałę Panu i niechaj głoszą cześć Jego na wyspach! Jak bohater posuwa się Pan i jak wojownik pobudza waleczność, rzuca hasło, okrzyk wydaje wojenny. Góruje męstwem nad nieprzyjaciółmi.” (Ks.Izajasza 42; 11-13)

Oprócz tych proroctw mowa jest o dwóch innych, wartych odnotowania, wspomniany jest tam Kedar (Adnan) (K.Izajasza 60): „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pana rozbłyska nad tobą…Zaleje cię mnogość wielbłądów, dromadery z Medianu i z Elfy. Wszyscy oni przybędą z Saby…Wszystkie stada Kedaru zbiorą się przy tobie, barany Nebajotu staną na twe usługi. Podążają, by je przyjęto na moim ołtarzu, tak, iż uświetnię dom mojej chwały.”

Inne proroctwo (Ks. Izajasza 21; 13-17): „Wyrok na Arabię. Którzy w zaroślach na stepie nocujecie, wy gromady Dedanitów, wynieście wodę naprzeciw spragnionych! Mieszkańcy kraju Tema, z chlebem waszym wyjdźcie na spotkanie uchodźców! Bo przed rzezią uciekli, przed mieczem dobytym, przed łukiem napiętym, przed wirem walki. Albowiem tak powiedział Pan do mnie: „Jeszcze jeden rok taki, jak rok najemnika, a skończy się cała chluba Kedaru. Ostatek z pocztu łuczników, dzielnych synów Kedaru, będzie bardzo nieliczny.”

Przeczytaj te proroctwa z Księgi Izajasza o tym, że przybędzie światło Boże z Paranu.

Muhammad (s) jest potomkiem Ismaila (a) i jego syna Kedara. Kedar mieszkał w Paranie. Muhammad jest jedynym prorokiem, od którego Arabowie przyjmowali objawienie Boskie wtedy, gdy ciemności otoczyły ziemię i poprzez niego światło Boże, zaświeciło w Paranie. Mekka jest jedynym miastem, w którym wychwala się imię Pana w Jego Domu. Muhammad był prześladowany i zmuszony do emigracji z Mekki. Nie minął rok od ucieczki, przed mieczami i łukami, a już spotkali się potomkowie Kedara w bitwie pod Badr. Była to pierwsza bitwa między Prorokiem, a mieszkańcami Mekki. Pokonano siłę potomków Kedara- łuczników i utracili sławę. Jeśli nie oto chodzi w tych proroctwach, to znaczy, że się jeszcze nie spełniły! Dom Boży, w którym chwali się imię Pana, i który wspomniany jest w Piśmie świętym to Dom Boży Al-Haram w Mekce. Nie jest to kościół jak twierdzili interpretatorzy chrześcijańscy, albowiem potomstwo Kedara (Ks.Izajasza 60;7) nie przyłączyło się do Kościoła Chrystusa. Prawda jest taka, że osady kaderyckie nie uległy wpływowi nauk Kościoła Chrystusa.

Wzmianka o 10 tys. świętych też jest ważna (K. Powtórzonego Prawa, 33). Jeśli przeczyta się wszystkie historie nie znajdzie się wzmianki o Paran, tylko tę jedną. Prorok Muhammad (s), gdy zdobył Mekkę, wkroczył na czele 10 tys. wiernych z Medyny. W prawicy niósł prawo, które starło w proch inne prawa. Przewodnikiem i Duchem Prawdy, o którym przepowiadał Mesjasz jest nikt inny jak tylko Muhammad (s). Nie można zaakceptować zdania, że jest to Duch Święty, jak twierdzą teologowie. Mesjasz powiedział: „Lepiej będzie dla was abym odszedł daleko. Jeśli nie odejdę daleko to Przewodnik nie przybędzie do was. Jeśli odejdę, to wam go poślę.” Te słowa oznaczają, że Przewodnik musi przybyć po Mesjaszu i nie był obecny w momencie tej deklaracji. Paradoksalne, czyż możemy mówić, że Mesjasz był bez Ducha Świętego, bo przecież przybycie ducha było uzależnione od odejścia Mesjasza?

To, w jaki sposób opisał go Mesjasz, świadczy, że chodzi mu o człowieka, a nie o ducha: „Nie będzie mówił w swoim imieniu tylko powtórzy ludziom to, co usłyszy.”