Zwyczaje moralne i cechy charakteru Proroka (s)

  • Mądrość i rozsądek:

    Boży Wysłannik (s) posiadał niezwykły intelekt, wyróżniał się mądrością i rozsądkiem. Nikt nie miał tak doskonałego umysłu.
    Wielki uczony Kadhi Iyadh, niech Allah obdarzy go Swym miłosierdziem, tak powiedział:
    „Staje się to oczywistym i jasnym dla każdego badacza, który czytając biografię Proroka pozna jego sytuację i dowie się o jego wartościowych i treściwych przemówieniach i wypowiedziach oraz zwyczajach, jego pozytywnych sposobach zachowania, moralnym charakterze, jego znajomości Tory i Ewangelii jak również innych świętych pism, oraz znajomości poglądów mędrców i wiedzy dotyczącej minionych narodów, jego umiejętności dawania przykładu innym i urzeczywistniania działań oraz poprawnych sposobów zachowania w różnych sytuacjach dotyczących sfery emocjonalnej.

    Był on przykładem i paradygmatem, do którego ludzie mogli odnosić się w sytuacjach związanych ze wszystkimi gałęziami wiedzy: czynnościach odnoszących się do sposobu oddawania czci, medycyny, prawa i dziedziczenia, genealogii, jak również w innych sprawach.
    Znał to wszystko bez wcześniejszego uczenia się, studiowania poprzednich pism, czy też przebywania z uczonymi. Muhammad (s) nie uczęszczał do szkół, nie umiał też czytać i pisać. Nigdy wcześniej nie posiadał tej wiedzy aż do momentu, kiedy został prorokiem. Jego mądrość była pełna. To Bóg Najwyższy(I) przekazywał mu wiedzę o tym, co wydarzyło się w przeszłości i o tym, co nadejdzie. To był znak, że Władza należy tylko do Boga i wszystko jest w Jego mocy”.     ( Qadhi iyadh : Al-Shifa bita’reef Hokuk al-Mostafa )

  • Czynienie wszystkiego tylko dla Boga (s):

    Prorok (s) czynił wszystko ku zadowoleniu Boga. Kiedy nawoływał do islamu ludzie dokuczali mu i obrażali go, ale pomimo tego był cierpliwy i wszystko to znosił licząc tylko na nagrodę od Boga. Abdullah bnu Mas’ud (d) powiedział:
    Prorok (s) przypominał proroka pokrzywdzonego przez jego ludzi. Otarł twarz z krwi i rzekł: “Boże przebacz mojemu ludowi, bo nie są świadomi tego, co czynią!.” (Buchari, hadis nr.3290)

    Jundub bnu Sufjan (d) opowiadał jak Prorokowi krwawił palec podczas jednej z bitew i wtedy powiedział:“To tylko krwawiący palec, co cierpi na drodze Boga.” (Buchari, hadis nr.2648)

  • Szczerość:

    Prorok (s) był szczery i uczciwy we wszystkich sprawach, tak jak Bóg tego wymaga. Jedyny Bóg tak mówi:Powiedz: Zaprawdę, moja modlitwa, moje praktyki religijne, moje życie i moja śmierć - należą do Boga, Pana światów! On nie ma żadnego współtowarzysza. To mi zostało nakazane i ja jestem pierwszym z tych, którzy się poddali całkowicie. (Kur’an 6;162-163)

  • Moralność, obyczaje i przyjaźń:

    Prorok (s) pozostawił po sobie przykład do naśladowania dla całej ludzkości. Jego żona Aisza (d) zapytana o jego maniery tak odpowiedziała:
    Jego zwyczajami był Kur’an.

    Mówiąc to Aisza (d) miała na myśli fakt, że Prorok (s) postępował zawsze zgodnie z Kur’anem, prawem w nim zawartym, stosował jego nakazy, wystrzegał się tego, co było zakazane i wykonywał dobre uczynki, które były w nim wspomniane. Wysłannik Boży powiedział:“Bóg wysłał mnie jako posłańca bym udoskonalił dobre maniery i czynił dobro.” (Buchari i Ahmad)

    Jedyny Bóg tak opisuje Wysłannika : Zaprawdę, ty jesteś obdarzony wspaniałym charakterem!. (Kur’an 68;4)

    Anas bnu Malik (d) służył Prorokowi (ρ) przez 10 lat. Przebywał z nim w domu i na zewnątrz, kiedy Prorok podróżował i kiedy osiadł w Medynie. Dobrze znał zwyczaje Wysłannika . Anas (d) powiedział:“Wysłannik był najbardziej moralny spośród ludzi.” (Muslim, hadis nr.2310)

  • Grzeczność i dobre maniery:

    Prorok (s) był zawsze wzorem dobrych manier i starał się być uprzejmym dla wszystkich, nawet dla dzieci. Sehl bnu Sa’d(d) przekazał: „Pewnego razu, kiedy Prorok (s) był z grupą ludzi, przyniesiono mu napój , którego skosztował. Po jego prawej stronie stał chłopczyk, po lewej starsi mężczyźni. Czując szacunek do starszych, ale nie chcąc urazić uczuć dziecka, zapytał go:“Czy nie masz nic przeciwko, abym dał im się napić? Chłopiec odpowiedział O Proroku Boży! Wolałbym nie stracić okazji picia po tobie. Słysząc to Prorok (s) podał mu napój.” (Buchari, hadis nr.2319)

  • Dążenie do pojednania, ugody i poprawy:

    Gdy pojawił się jakiś spór i sprawa wymagała pojednania, Wysłannik śpiesznie podążał, aby ją rozwiązać. Sehl bnu Sa’d powiedział: Kiedy pewnego razu usłyszał, że mieszkańcy Kub’a sprzeczali się o coś, Prorok (s) powiedział:“Chodźmy rozwiązać tę sprawę i pogódźmy ich.” (Buchari, hadis nr.2547)

  • Nakazywanie dobra i zakazywanie zła:

    Jeżeli Prorok (s) zaobserwował coś, co nie zgadzało się z zasadami religii, napominał w odpowiedni sposób. Abdullah bnu Abbas (d) powiedział: “Wysłannik Boga zauważył mężczyznę, który nosił pierścień ze złota, podszedł i zdjął mu go...Następnie rzekł: Czy któryś z was chciałby rozżarzony węgiel włożyć do ręki? Kiedy Prorok (s) odszedł ktoś powiedział do tego mężczyzny Zabierz swój pierścień i zrób z niego użytek (sprzedając go). Człowiek odpowiedział” Nie! Na Boga! Nigdy już nie wezmę tego pierścienia po tym jak Boży Wysłannik zdjął mi go.” (Muslim, hadis nr. 2090)

    Abu Said al-Chudari (d) powiedział: Słyszałem jak Boży Wysłannik (d) mówił:“Jeżeli ktokolwiek z was będzie świadkiem złego czynu, niech naprawi go ręką, a jeśli nie potrafi tego uczynić, niech zrobi to językiem, a jeśli i tego nie potrafi uczynić niech zrobi to sercem, lecz to jest dowodem najsłabszej wiary.” (Muslim, hadis nr.34)

  • Czystość:

    Towarzysze przechodzili obok Wysłannika , kiedy miał się właśnie obmyć przed modlitwą. Pozdrowili go w imię Boga, ale on nie odpowiedział dopóki nie znalazł się w stanie czystości (wykonał obmycie - łudu), a następnie przeprosił ich mówiąc:“Nie lubię wspominać imienia Boga, kiedy jestem w stanie nieczystości.” (Ibn Chuzejma, hadis nr.206)

  • Panowanie nad swoim językiem:

    Abdullah bnu Ałfa (d) powiedział:“Boży Wysłannik (s) był zajęty wspominaniem Boga, nie mówił bez potrzeby, nie lubił próżnej rozmowy. Przedłużał modlitwy, czas kazania zaś skracał, nie marnował w ten sposób swego czasu, który wolał przeznaczyć na pomoc biednym, potrzebującym i wdowom.” (Ibn Hibban , hadis nr.6423)

  • Excelling in Acts of Worship:

    A’ishah said that the Prophet of God (s) used to pray during the night until his feet would swell. She said, ‘Why do you do this, O Messenger of God, while God has forgiven your past and future sins?’ The Prophet (s) replied: ‘Shall I not be a grateful slave (of God)?’ (Bukhari #4557)

  • Czczenie Boga ponad miarę:

    Aisza (d) powiedziała, że Prorok (s) zwykle modlił się w nocy tak długo, aż jego stopy były spuchnięte. Powiedziała: „O Boży Wysłanniku, dlaczego tak robisz, przecież Bóg i tak ci już wybaczył twoje wszystkie grzechy?”.
    Wysłannik odpowiedział:“Czyż nie powinienem być Jego wdzięcznym sługą?”(Buchari, hadis nr.4557)

  • Wyrozumiałość i łagodność::

    Abu Hurajra (d) przekazał: Pewnego razu towarzysze przyszli do Proroka (s) poskarżyć się na pewne plemię zwane Dałs, które odmówiło przyjęcia islamu. Chcieli, aby Prorok (s) złorzeczył tym ludziom, ale on odpowiedział:“O Boże! Poprowadź drogą prostą plemię Dałs i przywiedź je do nas.” ( Buchari, hadis nr.2779)

  • Dobry wygląd:

    Towarzysze podkreślali, że Prorok (s) był przystojnym mężczyzną. Al-Bara’a bnu Azib (d) powiedział:“Prorok był średniego wzrostu, dobrze zbudowany. Włosy sięgały mu do uszu. Raz zobaczyłem go w czerwonym stroju, wyglądał pięknie.” (Buchari, hadis nr.3358)

  • Skromnośc i powściągliwość w sposobie życia:

    Wiele przykładów wskazuje na to, że Prorok (s) nie przywiązywał uwagi do przyziemnych przyjemności. Abdullah bnu Mas’ud (d) powiedział: “Boży Wysłannik poszedł przespać się na macie. Kiedy wstał na jego plecach odcisnęły się ślady maty. Powiedzieliśmy mu: O Boży Wysłanniku czy nie zrobić ci lepszego posłania? On odpowiedział: Co mi po rzeczach tego świata. Mam związek z tym światem jak podróżnik, który stanął pod cieniem drzewa na odpoczynek, później ruszył znowu w drogę; zostawiając cień za sobą!”
    (Tirmizi, hadis nr.2377)

    Amr Ibn Al-Harith (d), szwagier Wysłannika powiedział: “Kiedy Prorok (ρ) umarł to nie posiadał nic, ani niewolnika, ani żadnej innej własności, z wyjątkiem białego muła, broni i kawałka ziemi, którą nakazał rozdać jako jałmużnę.” (Buchari , hadis nr.2588)

  • Altruizm:

    Prorok (s) bardziej martwił się o innych niż o siebie. Sahl ibn Sa’d (d) powiedział:“Pewna kobieta podarowała Prorokowi burdah (ubiór). Prorok zapytał towarzyszy: Czy wiecie, co to jest burdah? Oni odpowiedzieli: Tak Proroku, to jest ubiór, którego brzegi są utkane. Kobieta powiedziała: O wysłanniku Boga, osobiście utkałam ten strój dla ciebie. Prorok (s) wziął strój a jeden z towarzyszy rzekł: O Proroku podaruj mi go. Wysłannik zgodził się i złożywszy go podarował swojemu towarzyszowi. Inni towarzysze mieli pretensje do tego, który prosił Proroka o strój. Mówili: Czemu prosiłeś Wysłannika skoro wiesz, że on nie odmawia nikomu. Ów towarzysz rzekł: Prosiłem o ten strój, bo chcę mieć całun po mojej śmierci. Sahl (τ) dodał: Rzeczywiście ten ubiór posłużył dla niego jako całun po jego śmierci.” (Buchari, hadis nr.1987)

  • Silna wiara i ufność w Bogu:

    Pomimo wielu prześladowań ze strony niewiernych, jakim musiał Prorok (s) i jego towarzysze stawić czoła, zawsze przypominał im, że zwycięstwo należy do wierzących, a Wola Boża nadejdzie.
    Kiedy Abu Bakr (d) i Wysłannik ukryli się w grocie po opuszczeniu swych domów w celu emigracji do Medyny, niewierzący Mekkańczycy wysłali swoich zwiadowców, aby ich wytropili. Zbliżyli się do groty tak bardzo, że Abu Bakr (d) widział ich stopy. Abu Bakr (d) opowiada:“Spojrzałem na stopy pogan, kiedy byliśmy w grocie(Thałr). Powiedziałem: O Wysłanniku Boga, jeśli któryś z nich spojrzy na swoje stopy to nas ujrzy. Wysłannik(ρ) rzekł: O Abu Bakrze, co myślisz o dwóch a trzeci z nimi to Bóg.” (Muslim, hadis nr.1854)

  • Dobroć i współczucie:

    Prorok (s)był bardzo życzliwym i dobrym człowiekiem, to dawało się zauważać w dobrym traktowaniu dzieci. Abu Kuteda (d) powiedział:“Boży Wysłannik trzymał na plecach małą dziewczynkę o imieniu Umamah, córkę Abul-As, podczas wykonywania modlitwy. Kiedy pochylał się kładł ją na podłodze, a kiedy wstawał znów brał ją na ręce.” (Buchari, hadis nr. 5650)

  • Prostota i ułatwianie:

    Prorok (s) zawsze poszukiwał dla swych ludzi łatwiejszych rozwiązań. Anas (d) przekazał, że Boży Wysłannik (s) powiedział:“Czasami staję do modlitwy z intencją przedłużenia jej, ale gdy słyszę płaczące dziecko skracam modlitwę, bo wiem, że matka cierpiałaby z powodu płaczu dziecka.”
    (Buchari, hadis nr.677)

  • Bojaźń przed Bogiem:

    Abu Hurajra (d) przekazał, że Boży Wysłannik (s) powiedział: “Czasami, kiedy wracam do domu znajduje daktyla na moim posłaniu, chcę go zjeść, ale boję się, że jest on z jałmużny (sadaka).” (Buchari, hadis nr.2300)

  • Rozdawanie na drodze Boga (s):

    Anas bnu Malik (τ) powiedział:“Zawsze, gdy proszono Wysłannika o coś nigdy nie odmawiał. Pewnego dnia przyszedł do niego mężczyzna i Wysłannik oddał mu liczne stado owiec. Mężczyzna wracając do swojego ludu krzyczał: O ludzie! Przyjmijcie islam, bo Muhammad rozdaje tak, jak człowiek niebojący się biedy.” (Muslim, hadis nr.312)

  • Współdziałanie i pomoc:

    Prorok (s) nie był władcą, który tylko rozkazuje swoim podwładnym i każe im wykonywać swe polecenia. Raczej zawsze sam pilnował swoich spraw, a także pomagał innym w ich wspólnych obowiązkach. Pewnego razu zapytano Aiszę (d) jak Prorok (s) zachowywał się w stosunku do swojej rodziny. Odpowiedziała: “Pomagał rodzinie i brał udział w pracach domowych, ale jak usłyszał wołanie na modlitwę zostawiał swą pracę i szedł się pomodlić.” (Buchari, hadis nr.644)

    Al-Bara’a bnu Azib (d) powiedział:“Widziałem Bożego Wysłannika w czasie kopania rowu przed bitwą zwaną Al-chandak, gdy nosił piach tak, że jego piersi były zakurzone i wtedy recytował wiersze.” (Buchari, hadis nr.2870)

  • Prawdomówność:

    Aisza (d) powiedziała:“Cechą, której Prorok (ρ) najbardziej nienawidził było kłamstwo do takiego stopnia, że jeśli ktoś kłamał w obecności Wysłannika, to miał on do tego człowieka wielką pretensję, aż ten okazał skruchę.” (Tirmizi, hadis nr.1973)

    Nawet jego nieprzyjaciele zaświadczali o jego prawdomówności. Abu Dżahl, który był jednym z najgorszych wrogów islamu, powiedział:
    „O Muhammadzie! Nie powiedziałem, że jesteś kłamcą! Ja tylko zaprzeczam temu, do czego nawołujesz ludzi.”

    Bóg objawił: My wiemy, że ciebie zasmuca to, co oni mówią. A przecież oni nie uważają ciebie za kłamcę; lecz niesprawiedliwi odrzucają znaki Boga.(Kur’an 6;33)

  • Unikanie skrajności, nie przekraczanie granic naznaczonych przez Boga:

    Aisza (d) powiedziała:“Zawsze, gdy Wysłannik miał do wyboru dwie sprawy, to wybierał tę łatwiejszą, pod warunkiem, aby nie była ona grzechem. A jeśli w niej będzie grzech to będzie najdalej od od Proroka. Na Boga! Prorok nigdy nie rewanżował się za to, co ktoś mu złego wyrządził, ale gdy przekroczone zostały granice Boga, to wtedy rewanżował się dla sprawy Boga.” (Buchari, hadis nr.6404)

  • Uczciwość, lojalność, rzetelność:

    Prorok (s) słynął ze swej uczciwości. Poganie z Mekki, którzy nie ukrywali swej wrogości do Proroka (s), zwykle zostawiali swoje kosztowności pod jego opieką. Rzetelność i uczciwość Muhammada wystawiona została na próbę, kiedy mekkańscy poganie prześladowali go, torturowali jego towarzyszy i wypędzili z ich własnych domów. Wtedy Wysłannik kazał swojemu kuzynowi Alemu bnu Abi Talib(τ), aby wstrzymał z emigracją przez trzy dni do czasu, kiedy zwróci im ich własności, które powierzyli Wysłannikowi .( Biografia wg Ibn Hiszam, Tom 1, str.493 (wersja arabska)

    Inny przykład jego uczciwości, lojalności i rzetelności można było zauważyć podczas układu pod Hudajbija, gdzie zgodził się na punkt traktatu, zezwalającego muzułmanom, którzy chcieli odejść od islamu na powrót do Mekki, a także pozwalał na wyjazd tym mieszkańcom Mekki, którzy chcieli opuścić miasto i przyjąć islam pod warunkiem, że otrzymali zgodę opiekunów. Zgodził się odesłać z powrotem do Mekki każdego, kto nie miał takiego pozwolenia.

    Przed zawarciem układu pewnemu człowiekowi o imieniu Abu Dżandal bnu Amr udało się uciec z Mekki od pogan, aby dołączyć do Muhammada . Ale kiedy podpisano układ, poganie zażądali od Wysłannika , aby zwrócił im uciekiniera. Prorok zgodził się na to, tak więc Abu Dżandal musiał wrócić do Mekki. Boży Wysłannik (s) tak powiedział: “O Abu Dżandalu, bądź cierpliwy i panuj nad sobą. Bó przyniesie ci ulgę i znajdzie rozwiązanie dla ciebie i tobie podobnych. Podpisaliśmy z nimi układ i nie możemy mu się sprzeniewierzyć lub zachować w zdradliwy sposób.” (Bajhaki, hadis nr.18611)

  • Bohaterstwo i odwaga:

    Ali (d) powiedział: “Powinniście go widzieć w dniu bitwy pod Badr! Podczas silnego ataku wroga szukaliśmy schronienia za jego plecami, a on był najbliżej wroga i najsilniejszy w walce.” (Ahmad, hadis nr.654)

    O bohaterstwie i odwadze Proroka (s) w normalnych okolicznościach tak mówi Anas bnu Malik (d): “Wysłannik Allaha był najlepszym i najodważniejszym z ludzi. Pewnej nocy mieszkańcy Medyny przestraszeni mocnymi odgłosami wyszli, aby zobaczyć, co się dzieje, wtedy ujrzeli na koniu Proroka(ρ) z mieczem, który zdążył już sprawdzić całą sytuację i uspokoił ludzi.” (Buchari, hadis nr.2751)

    Nigdy nie czekał na innych, aby sprawdzić, co się dzieje w przypadku problemów, zawsze gotowy do stawienia czoła nieprzyjacielowi. “Przed bitwą Uhud Wysłannik prosił o radę swoich towarzyszy. Doradzili mu, aby wyjść z miasta naprzeciw wrogowi. Prorok (s) jednak miał inny pomysł, ale zgodził się na to, co proponowali jego towarzysze. Towarzysze, którzy doradzili Prorokowi wyjście i rozpoczęcie walki żałowali później tego i tłumaczyli się, iż nie było ich zamiarem sprzeciwić się Wysłannikowi. Powiedzieli: O Wysłanniku, rób, co uważasz za słuszne albo pozostań, jeśli chcesz. Prorok (s) odpowiedział: Wysłannik, gdy już przywdział zbroję nie powinien odkładać jej na bok, aż do chwili, gdy Bóg rozstrzygnie pomiędzy nim a jego wrogiem.” (Ahmad, hadis nr.14829) Następnie Prorok (s) ruszył do walki.

  • Hojność i szczodrość:

    Ibn Abbas (d) powiedział:“Prorok (s) był najbardziej hojnym człowiekiem. Najbardziej szczodrym był podczas Ramadanu. Gabriel (υ) spotykał się z nim każdej nocy tego świętego miesiąca, aby nauczać go Kur'anu. Wysłannik Boży był najbardziej szczodrym człowiekiem, nawet bardziej szczodrym niż dobre wiatry w gotowości i pośpiechu, by spełniać dobre uczynki.” (Buchari, hadis nr.6)

    Abu Dar (d) powiedział:“Pewnego dnia szedłem z Wysłannikiem po ścieżkach Medyny i naprzeciw nas widoczna był góra Uhud, wtedy to Prorok (ρ) rzekł do mnie: O Abu Dar! Odpowiedziałem: Słucham cię Wysłanniku Allaha? Rzekł: Nawet, jeśli posiadałbym tyle złota jak ta góra Uhud, to nie zostanie u mnie po trzech nocach ani jednego dinara, bo przeznaczę wszystko na oddanie długów i rozdanie ludziom.” (Buchari, hadis nr.2312)

    Dżabir bnu Abdullah (d) powiedział: “Wysłannik nigdy nie odmówił nikomu swej rzeczy, jeżeli ktoś go o nią poprosił.” (Buchari, hadis nr.5687)

  • Wstydliwość i skromność:

    Abu Said Al-chudari (d) powiada: “Posłaniec Boży był bardziej wstydliwym od dziewicy, a kiedy mu się coś nie spodobało, można było to zauważyć po jego twarzy.” (Buchari, hadis nr.5751)

    The Prophet (s) would not hesitate to help the poor, needy and widows in their needs. Anas b. Malik said: ‘A woman from the people of Madeenah who was partially insane said to The Prophet (s): ‘I have to ask you [your help] about something.’ He helped her and took care of her needs.’ (Bukhari #670)

  • Miłosierdzie i współczucie:

    Aisza (d) powiedziała:“Pewna kobieta zapytała Proroka (s) o kąpiel, jaką należy wykonać po zakończeniu menstruacji. Prorok (s) zawstydził się, odwrócił twarz i odpowiedział: Obmyjcie się i oczyszczajcie się używając perfumowanej tkaniny. Był zmieszany tą sytuacją, więc odciągnęłam kobietę na bok i powtórzyłam jej, co powiedział.” (Buchari, hadis nr.313)

  • Pokora:

    Boży Wysłannik (s) był jednym z najbardziej pokornych ludzi. Prorok (s) nigdy nie wywyższał się nad innymi, zawsze zachowywał pokorę i skromność w relacjach ze swymi towarzyszami. Jak jakiś nieznajomy wszedł do meczetu i spojrzał na siedzących tam mężczyzn nie był w stanie rozróżnić gdzie siedzi Prorok (s). Anas bnu Malik (d) powiedział:“Pewnego razu jak siedzieliśmy z Bożym Wysłannikiem (s) w meczecie, jakiś mężczyzna przybył właśnie na wielbłądzie, przywiązał go i zapytał: Który z was to Muhammad? Boży Wysłannik (s) siedział wtedy na podłodze wraz ze swymi towarzyszami. Skierowaliśmy tego Beduina mówiąc: To ten jasny człowiek siedzący na podłodze.” (Buchari, hadis nr.63)
    Prorok (s) nie wyróżniał się spośród towarzyszy.

    Prorok (s) nigdy nie zastanawiał się, gdy trzeba było pomóc najbiedniejszym, słabszym i potrzebującym. Nigdy z powodu biedy jakieś osoby nie dał jej odczuć, że jest gorsza, zawsze służył pomocą i starał się spełnić jej potrzeby.

    Anas bnu Malik (d) powiedział: “Pewna kobieta z Medyny, która była trochę umysłowo niedorozwinięta przyszła do Proroka i zapytała: „Mam do ciebie prośbę, czy możesz mi pomóc?” Prorok odpowiedział na jej potrzebę i pomógł jej.” (Muslim, hadis nr.2326)

  • Miłosierdzie i współczucie:

    Abu Mas’ud Al-ansari (d) powiedział:“Pewien człowiek przyszedł do Proroka (s) i żalił się: O Boży Wysłanniku! Przysięgam na Boga! Spóźniam się na modlitwę Fadżr (modlitwa poranna), ponieważ prowadzący zbytnio ją przedłuża. Później dodał: Nigdy też nie widziałem Bożego Wysłannika żeby przemawiał w złości. Prorok (s) odpowiedział: O Ludzie! Są pośród was tacy, którzy zniechęcają innych! Jeżeli prowadzicie modlitwę skracajcie ją. Pamiętajcie, że wśród modlących się z wami są starzy, słabi i tacy, którzy mają do załatwienia różne sprawy. ” (Buchari, hadis nr.670)

    Usama bnu Zaid (d) przekazał: “Pewnego razu Wysłannik poszedł odwiedzić swego umierającego wnuka. Boży Wysłannik (s) usiadł koło dziecka. W pewnym momencie oczy dziecka znieruchomiały. Gdy Prorok (s) to zobaczył zaczął płakać. Sa’d (τ) powiedział do niego: Co się dzieje Boży Wysłanniku? On odpowiedział: Łzy są znakiem miłosierdzia Boga, jakie Najwyższy umieścił w sercach swych sług. Zaprawdę, Bóg jest Miłosierny dla tych, którzy okazują miłosierdzie innym.” (Buchari, hadis nr.2942)

  • Łagodność i wybaczenie:

    Anas bnu Malik (d) powiedział:“Pewnego razu, gdy szedłem z Bożym Wysłannikiem (s), był wtedy ubrany w jemeński płaszcz (rodzaj peleryny) zakończony szorstkim kołnierzem. Jeden z Beduinów podszedł i chwycił go tak mocno, że na jego szyi zostały ślady zrobione przez ostre końce płaszcza. Beduin powiedział: Daj mi trochę bożego bogactwa, jakie posiadasz. Boży Wysłannik (s) spokojnie odwrócił się w stronę Beduina uśmiechnął się i kazał dać mu jakieś pieniądze.” (Buchari, hadis nr.2980)

    Historia o pewnym Żydzie, Rabinie Zaid bnu Sa’nah, który dał coś Wysłannikowi w formie pożyczki, także ukazuje łagodność i wybaczenie, jakim odznaczał się Muhammad (s).
    Zaid powiedział:

    “Na dwa lub trzy dni przed oddaniem mi długu, Boży Wysłannik (s) brał udział w pogrzebie jednego z Ansarów. Abu Bakr, Omar i Uthman oraz kilku innych towarzyszy było razem z nim. Po odmówieniu modlitwy pogrzebowej Prorok (s) siadł przy ścianie, a ja do niego podszedłem, złapałem go za brzeg ubrania, spojrzałem ostro i powiedziałem: Muhammadzie! Czy nie zwrócisz mi tego długu, który zaciągnąłeś ode mnie? Na Boga! Wiem z doświadczenia, że nikt z rodu Abdul Muttaliba nie spóźnia się ze zwrotem pożyczki!

    Spojrzałem na Omara bnu Al-chattaba, którego oczy, były przepełnione złością! Spojrzał na mnie i krzyknął: Ty wrogu Boga, jak możesz tak mówić i odnosić się w ten sposób do Bożego Wysłannika?! Przysięgam na Tego, który zesłał prawdę przez Proroka, że gdyby nie to, że przez ten czyn nie wejdę do Rajskich Ogrodów teraz ściąłbym ci mieczem głowę! Prorok (s) przyglądając się Omarowi w spokoju i opanowaniu powiedział: Omarze, powinieneś lepiej udzielić szczerej rady, a nie postępować w taki sposób! Omarze, idź i oddaj mu tę pożyczkę, dodaj jeszcze do tego dwadzieścia Sa’a (rodzaj miary) jako rekompensatę za to, że go nastraszyłeś!

    Zaid opowiada: ”Omar poszedł ze mną i zwrócił pożyczkę i dał mi ponad to dwadzieścia Sa’a (garści) daktyli. Zapytałem go, co to ma znaczyć? On odpowiedział: Boży Wysłannik kazał mi tobie dać ten dodatek, za to, że cię nastraszyłem. Zaid następnie zapytał się Omara: Czy wiesz, kim jestem? Omar (d) odpowiedział: Nie. A kim jesteś? Zaid odpowiedział: Nazywam się Zaid bnu Sa’nah. Wtedy Omar dociekliwe zapytał: Rabin? Zaid potwierdził: Tak, jestem rabinem. Omar (d) zapytał go: Dlaczego w taki sposób zachowałeś się w stosunku do Proroka? Zaid odpowiedział: O Omarze, widziałem już wszystkie znaki proroctwa na twarzy Wysłannika oprócz, dwóch, które dzisiaj poznałem - pierwsza to, że jego łagodność przeważa nad złością, a druga to - im więcej ktoś jest dla niego niemiły, tym on jest milszy i przebaczający. Teraz jestem przekonany o jego proroctwie. O Omarze, biorę ciebie za świadka i wyznaję, że nie ma żadnego bóstwa wartego czci, jest tylko Jeden, Jedyny Bóg, islam jest moją religią, a Muhammad jest Prorokiem Bożym. Przyrzekam oddać połowę swego majątku muzułmanom, a jestem jednym z najbogatszych ludzi w Medynie – dam im to, ze względu na Boga”. Obaj Zaid i Omar wrócili do Proroka (s). Zaid wyznał mu: Zaświadczam, iż nie ma żadnego bóstwa wartego czci, istnieje tylko Jeden Jedyny Bóg, któremu należy się cześć, a Muhammad jest Jego sługą i wysłannikiem. W ten sposób Zaid bnu Sa’nah stał się muzułmaninem i brał udział w wielu bitwach. Zginął w bitwie pod Tabuk - niech Bóg obdarzy go Swym miłosierdziem.” (Ibn Hibban , hadis nr.288)

    Widzimy też przykład wielkiej wytrwałości i przebaczenia, kiedy Prorok (s) daruje i wybacza winy Mekkańczykom po opanowaniu i wejściu do Mekki. Gdy Boży Wysłannik (s) zebrał wszystkich ludzi, którzy go obrażali, szkodzili mu, ubliżali, torturowali jego bliskich i przyjaciół oraz wygnali z ich własnych domów z Mekki, powiedział do nich tak:“Co myślicie, co teraz z wami zrobię? Oni odpowiedzieli: Ty potrafisz robić tylko dobre rzeczy, jesteś dobrym i hojnym bratem, oraz miłym i szczodrym bratankiem. Prorok odpowiedział: Idźcie, jesteście wolni, róbcie jak sobie życzycie.” (Bajhaki, hadis nr.18055)

  • Cierpliwość:

    Boży Wysłannik (s) jest znakomitym przykładem człowieka niezwykle cierpliwego i wytrwałego. Znany był z cierpliwości w stosunku do ludzi jeszcze zanim rozpoczął nawoływanie do islamu, chociaż oni czcili bożki i czynili wiele grzechów. Był cierpliwy oczekując tylko nagrody od Boga i wytrwał prześladowania i obelgi, jakie poganie z Mekki stosowali wobec niego i jego towarzyszy. Wykazywał też duży spokój i tolerancję wobec zniewag ze strony hipokrytów w Medynie.


    Jego cierpliwość była wielokrotnie wystawiana na próbę, szczególnie wtedy, gdy tracił najbliższe osoby. Za jego życia zmarła jego ukochana żona Chadidża (d) i prawie wszystkie jego dzieci ( oprócz Fatimy τ), jak również jego stryj Abu Talib.


    Wysłannik zachowywał jednak spokój szukając tylko nagrody u Boga. Anas bnu Malik (d) powiedział:“Weszliśmy z Prorokiem do domu Abu Saifa, który był kowalem. Żona Abu Saifa była mleczną nianią Ibrahima, syna Proroka. Wysłannik wziął swojego synka na ręce i pocałował go. Po jakimś czasie przyszedł znowu zobaczyć się z synkiem, który umierał. Wysłannik zaczął płakać. Abdurrahman bnu Ałf (d) powiedział: O Boży Proroku, ty płaczesz! Wysłannik odpowiedział: O Ałf! To jest miłosierdzie! Wtedy jeszcze więcej łez popłynęło z oczu Proroka (s) i dodał: Łzy lecą nam z oczu, serce jest zasmucone, a my mówimy tylko to, co jest miłe Bogu, jesteśmy smutni i zmartwieni z powodu twej śmierci, O Ibrahimie!.” (Buchari, hadis nr.1241)

  • Sprawiedliwość i uczciwość:

    Boży Wysłannik (s) był sprawiedliwy i uczciwy w każdej sytuacji w swoim życiu i religii. Nigdy nie odstępował od sprawiedliwej drogi i był bezstronny w osądach. Aisza (d) przekazała, że pewna kobieta z rodziny Machzum pochodząca ze szlachetnego plemienia została przyłapana na kradzieży. Ze względu na prestiż Kurajszytów, niektórzy poważani ludzie wstawili się za nią, by uchronić ją od kary. Najbardziej lubiany przez Proroka (s) Usama bin Zaid był tym, który przemówił do niego w tej sprawie. Wtedy Boży Wysłannik (s)powiedział: “O Usamo! Czy wstawisz się w jej sprawie przeciwstawiając się nakazowi Boga i wymierzeniu kary, jaką naznaczył Bóg?! Boży Wysłannik (s) wstał i wygłosił mowę, wypowiadając te słowa: "To, co zgubiło narody przed wami to, że jeżeli osoba szlachetna spośród nich ukradła, wybaczano jej, a jeżeli zrobiła to samo osoba biedna wymierzano jej ustaloną karę. Na Boga, jeżeli Fatima, moja córka dopuściłaby się kradzieży, uciąłbym jej rękę.” (Buchari, hadis nr.3288)

    Boży Wysłannik (s) był sprawiedliwy i uczciwy do tego stopnia, że pozwalał innym, aby zrewanżowali się mu, jeżeli uważali, że ich uraził. Usaid bnu Hudhair (d) powiedział: “Pewnego razu Boży Wysłannik (s) powiedział do mnie: Zarecytuj coś z Kur’anu. Abdullah bnu Mas’ud (d) odpowiedział: Czy mam recytować go tobie, któremu jest objawiony? Tak. Odpowiedział Prorok. Więc zacząłem recytować surę An-Nisa („Kobiety”) aż doszedłem do tego wersetu:

    I jak to będzie, kiedy My przyjdziemy ze świadkami od każdego narodu i przyprowadzimy ciebie jako świadka przeciwko nim?. (Kur’an (4;41) )

    “Gdy Prorok (s) usłyszał ten fragment, powiedział:
    Wystarczy już! Abdullah bnu Mas’ud (τ) opowiada dalej, że gdy odwrócił się zobaczył Bożego Wysłannika płaczącego.” (Buchari, hadis nr.4763)

    Aisza (d) powiedziała:“Gdy Boży Wysłannik (s) zauważył ciemne chmury niespokojnie chodził w różne strony, wchodził i wychodził z domu. Gdy deszcz zaczynał padać, wówczas Prorok (s) spokojnie odpoczywał. Aisza (d) zapytała go o to jego zachowanie, a on zarecytował następujący werset:

    A kiedy oni zobaczyli chmurę zbliżającą się do ich dolin, powiedzieli: "To jest chmura, która nam przyniesie deszcz." Przeciwnie! To jest to, co staraliście się przyśpieszyć: wiatr, w którym jest dotkliwe cierpienie. (Kur’an 46;24).” (Buchari, hadis nr.3034)

  • Pełne zadowolenie i spokój duszy:

    Wysłannik radził ludziom, by prowadzili proste życie, nie martwili się zbytnio o doczesne bogactwo i myśleli o nagrodzie od Boga, a to przyniesie im spokój i zadowolenie wewnętrzne. Omar bnu Al-chattab (d) powiedział:“Wszedłem do domu Proroka i zobaczyłem jak siedzi na macie. Miał skórzaną poduszkę wypełnioną suchymi liśćmi. Przy stopach miał dzbanek z wodą i kilka ubrań wisiało na ścianie. Na jego boku widoczne były ślady odciśnięte od maty, na której leżał. Omar(τ) rozpłakał się jak to zobaczył. Prorok (s) zapytał go: O Omarze! Dlaczego płaczesz? Rzekł: Jak mam nie płakać skoro cesarz Bizancjum i Chosrow-król Persji cieszą się przyjemnościami życia doczesnego, a Wysłannik Boga nie posiada nic ponad to, co ja widzę.” Wtedy Wysłannik rzekł: „O Omarze! Czy nie akceptujesz tego, że oni mają w zamian życie doczesne a my ostateczne?.” (Buchari, hadis nr.4629)

  • Pragnienie dobra, nawet dla swoich wrogów:

    Aisza (d) powiedziała:“Zapytałam Bożego wysłannika : Czy przeżyłeś gorszy dzień od dnia bitwy pod Uhud? Rzekł: Dużo wycierpiałem ze strony twego ludu, ale najgorszym był dzień Akaba, w którym przedstawiłem islam plemieniu Abdujalil i nikt nie przyjął mojego zaproszenia a ponad to obrzucili mnie kamieniami i byłem ranny. Później, gdy wracałem wielce zmartwiony i zraniony ujrzałem na niebie chmurę, na której był Archanioł Gabriel i on skierował do mnie te słowa: Allah zna złe zachowanie twego ludu wobec ciebie i dlatego wysłał wraz ze mną Anioła gór, więc rozkaż mu, co chcesz. Anioł pozdrowił mnie i powiedział: Jeśli chcesz abym zwalił na nich góry za to, co ci zrobili, to powiedz? Prorok(ρ) odpowiedział: Ależ nie! Pragnę, aby przyszły po nich pokolenia, które będą czcić Jedynego Boga nie dodając Mu współtowarzyszy.” (Buchari, hadis nr.3059)

    Ibn Omar rzekł:“Gdy zmarł Abdullah bnu Ubajj bnu Salul przyszedł jego syn Abdullah do Wysłannika prosząc go o szatę, która posłuży jako całun dla jego ojca i o wykonanie modlitwy pogrzebowej. Prorok (s) dał mu swoją szatę i udał się na pogrzeb. Wtedy Omar (τ) powiedział: O Wysłanniku Boga, jak możesz modlić się za duszę tego człowieka, skoro Bóg ci tego zabronił? Prorok (s) odpowiedział: Jedyny Bóg dał mi wybór. [Proś o przebaczenie dla nich albo nie proś dla nich o przebaczenie! Jeśli będziesz prosił dla nich o przebaczenie nawet siedemdziesiąt razy] Będę prosił za niego więcej niż siedemdziesiąt razy. Wysłannik rzeczywiście modlił się za o duszę tego zmarłego. Po tym wydarzeniu Bóg objawił:
    [I nie módl się za któregokolwiek z nich, kiedy umrze, ani nie stój nad jego grobem!].” (Buchari, hadis nr.2400)